"Acım her türlü açlığın ötesindeydi."

"Bilinç büyür,büyür ve başımızla yüreğimizi doldurur.Gözlerimizde ve yaptığımız her şeyde kendini gösterir."

"Xururuca ! "ne var ?" "Ağlamak kötü bir şey mi ?" "Ağlamak hiçbir zaman kötü değildir,budala.Neden sordun?" Bilmiyorum. Bir türlü alışamadım .Sanki yüreğim boş bir kafes..."

"sİZE HER ŞEYİ ANLATIRSAM KIZAR MISINIZ? "Haır dostlar arasında gizli saklı olmamalı zaten." "Buraya ayakkabı boyamaya gelmemiştim ." "Biliyorum" "Ama canım öyle çekiyrdu ki gelmeyi..."

İnsan yüreğinin ,bütün sevdiklerini içine alabilmesi için çok büyük olması gerektiğini bilmelisin.

Komodinin üzerinden kayışı kaptı ve acımadan vurmaya başladı .Döndüm ,yüzümü avuçlarıma gizledim.Acım öfkemden daha hafif kalıyordu.

Gloria , düşlerimin dünyası konusunda beni sorguya çekiyordu. "Burada değiller.Çok uzaklara gittiler ," diye karşılık veriyordum.

Hiçbir şey söylemedi ,ama gözleri dehşet ve isyanla doluydu.Yediğim dayaklardan kalan izleri, yaraları ve kabukları görmesini hiç istemezdim,ama gördü. "Canın acıyacaksa suya girme" diye mırıldandı . "artık acımıyor."

"Her şeyi unuttum.Koşmaktan, koşmaktan ve oraya varmaktan başka bir şey düşünmüyordum.Yüreğim,midemden de çok ağrıyordu."

Hiçbir şey yutmak istemeden üç gün üç gece geçirdim.Ateş beni yiyip bitiriyordu.Yiyecek ya da içecek bir şey vermek istediklerinde kusmaya başlıyordum.Zayıflıyor zayıflıyor, zayıflıyordum.