İslâmiyet, Allah katındaki yegâne dindir, bu anlamda diğerleri din değildir. Onun için dinler arası diyalog doğrudan doğruya kâfir tezgâhıdır. Bunu savunanların hepsi kâfirlerin köpeğidir. İslâmiyet, Âdem Aleyhisselâm'dan bugüne kadar yaşayan dindir.

İsa Aleyhisselâm'ı Hristiyanlığın peygamberi sayabilirsiniz. Ama hiçbir Hristiyan bunu kabul etmeyecektir. ... bir Hristiyana göre İsa'nın Tanrılığından şüphe etmek sapıklıktır. Yani İsa'nın rububiyetinden, ulûhiyetinden şüphe eden kişi Heretik dediğimiz şey olur. Hristiyan dünyasında bütün fikir ayrılıkları İsa'nın ulûhiyeti yüzündendir.

Dil insana mahsus bir şey değil. Ama dilin insana mahsus bir kısmı var. O da ne? Yalan söylemek. Yani diğer canlılar dil aracılığıyla anlaşabilirler fakat yalan söyleyemezler.

Nazım aslında süslü, vezinli, kafiyeli olması yüzünden nazım değildir, en uygun, en gerekli ifadeyi ortaya çıkardığı için nazımdır.

Şiir, has bir şairini ürünüyse has bir okuyucuya ulaşır. Ben aforizma şeklinde dile getiriyorum bunu yıllardan beri: Şiir şairin neresinden çıktıysa okuyucunun da orasına ulaşır.

Robert Graves'e, "İyi şiiri kötü şiirden nasıl ayırabilirsiniz?" diye sormuşlar. "Burnumla" demiş. İyi şiirin kokusu başkadır, kötü şiirin kokusu başkadır.

Ama kim? Ben miyim burda bir esrime mi nedir bu kuşların uçuşunda gördüğüm? Aptalca beklerim o hiç sökmeyecek şafağı. Oysa yüreğimden akan o derin suda kırmızılar öylesine yırtılır ki siner kan, huysuz kemanlar dolar şahdamarıma, yansır kin savaşçıları, gürül gürül ordular utancın köpürttüğü yanaklarımdan. Köz komamış ateşinden bize o adam şimdi gülüşlerimiz yırtıcı, gülüşlerimiz korkunç ağır, kara bir zırh taşıdığımızdan syf:41

Sızıyı gideren su. Suyun sızladığını kimseler bilmez.

Varsa eğer yazgımızın beş duyusu Yazgı dediğimiz şeyin deveran ediyorsa kanı Söyle ona vazgeçsin beni üstümden esip yönetmekten Bana diş geçirsin de anlasın bakalım hangimiz daha kekre Çarpayım gözüne bir,kulaklarını çınlatayım hele Uzaktan işmar edip durmasın bana Gelsin bana dokunsun Alnının çatında değil belki Ama bir iriminde aklının kalsın kokum.

Şehvet, hüsran, hatıra, mukavemet Bunların çarkına kapılanda bir güzellik doğuyor İnsanlar hep böyle şeylerin yedeğinde buluyor güzelliği O sebepten ola ki Güzel yine de güzel solarken bile. Çünkü her soluş merhamet uyandırıyor Çünkü merhametti ona önceden rengi veren de.