Sevgi dünyada sakin kalınabilir bir ilişki kurar; aşk sukuneti bozar, insanı varoluş eylemine fırlatır. Aşkın tezahürü bir oluşumun hem öncesinde hem de ertesindedir. Bir oluşumun öncesindedir ; çünkü aşıkın önünde varoluş amacı bulunmaktadır. Bir oluşumun ertesindedir ; çünkü sevgiyle başlayan yakınlaşma duygusu kendi başına bir eylem potansiyeli katına yükselerek aşka dönüşmüştür. Sevgi aşka dönüşebilir ,fakat aşkın gerileyerek sevgi basamağına inmesi sözkonusu değildir.

İnandığı halde inandırmayan ;inanmadığı halde inandıran insanlarla her zaman karşılaşabiliriz.

İnancı arayan onu yalnızca inananda bulabilir ,inandıranda değil.

Tatsız,tuzsuz;tadına varılamadığı için tatsız,tansiyonu yükselttiği için tuzsuz,renksiz kokusuz; birine hediye edemeyeceğimiz kadar renksiz,sahibi olmaktan utandığımız kadar kokusuz bir müktesebatımız var.

Son derece bariz bir gerçektir ki, Avrupa Hıristiyanlaşmamıştır, Hristiyanlık Avrupalılaşmıştır.

Batı' ya tartışmasız üstünlüğünü sağlayan unsur onun ateşli silahlarla desteklenmiş ticari yağmacılığıdır.

Bilmemize sevmemiz kifayet eder. Daha öteye geçmek ve kavramak istiyorsak âşık olmamız gerekiyor. Anlaşılmaya değer şeyi ancak aşk anlatabilir bize? Neyi ne kadar bildiğimizi bir yere kaydedebiliriz. Neyi ne kadar anladığımız ise gönülden başka hiçbir yerde iz bırakmaz. Aşka düşmek aşkın kalbe düşürdükleriyle beslenmeyi sağlar. İnsanoğlu şahsiyetinin sırrını bildiklerine değil, anladıklarına borçludur.

Doğru söylemek diye bir meselemiz varsa, söylediğimiz bu sözlerin eri olmak diye bir meselemiz de vardır.

''İsa Golgota'ya çıkarken tökezlemeden önce Önü sıra sendeleyip ayağı burkulan bendim Yar idim dulda saydı beni açmak isteyen gonca Dert oldum Hira'ya beni teskine geldi Efendim ''

'Yetişir heceleme(n) sök beni bir kere En zoruma gideni yap hegame getir Çel beni tökezlet tuttur çitlere Ahla istida edecek ahval değil Kim bana kıymazsan bilebilir Dünya dedikleri samut küp Acılar tıkandıkça bende Hep seni seslendirir.''