Ölümlülerin Tanrı'dan bahsetmelerinin nedeni deliliklerini gizlemek istemeleridir. Onunla ne kadar uzun süre ilgilenirseniz sapkınlıklarınıza o kadar çok mazeret bulursunuz. Tanrı: Resmen kabullenilmiş bir demons* durumu. *cin, kötü ruh, ifrit

Tanrısal uçurumun içine düşmek bizi neysek o olmayı kabul etme kışkırtısından kurtarır.

Tanrı güçlü bir direniş gösterir ama düşünce karşısında özünü yitirir.

Burada yaşamak ölümdür; başka yerde yaşamak intihar. Nereye gitmeli?

Biz, hepimiz dinginliğin anahtarını yitirmiş, artık büyük acının sırlarından başka bir şeye varamayan öfkelileriz, gözü dönmüşleriz.

Bilinen'e hapsolmuşsunuz, sözcüklerden başka konunuz yok: Düşünce varlığa denk düşmüyor.

Kararsızlar okulunda yetişip parça ile ize tapan bizler, yalnızca vakaların önem taşıdığı klinik bir zamana aidiz. Bir yazarın sustuklarının, söylemiş olabileceklerinin, dilsiz derinliklerinin üzerine eğiliriz. Bir eser bırakırsa, kendini izah ederse, tarafımızdan unutulmayı teminat altına almış olur. Gerçekleşmemiş sanatçının sihri... hayal kırıklıklarının dinmesine ses çıkarmayan, onlara meyva verdirmeyi bilmeyen bir mağlubun...      

"Hakikatler"... artık onların yükünü çekmek istemiyoruz, ne de onlara kanmak veya suç ortağı olmak... Bir virgül için ölünen bir dünya düşlüyorum.

Aşka, hırsa, topluma sırt çevirenlerden kendinizi sakınınız. Vazgeçmiş olmanın intikamını alacaklardır.

Fikirler tarihi, yalnızların kininin tarihidir.