Bir kitabın üzerimizde yarattığı etki, ancak içindeki entrikayı taklit etme, kahraman öldürüyorsa öldürme, kıskanıyorsa kıskanma, acı çektiğinde veya öldüğünde hasta veya ölüm döşeğinde olma isteğini duyuyorsak gerçektir.

İnsan -geriletilmiş arzuları olan hayvan- her şeyi kapsayan ve hiçbir şey tarafından kapsanmayan, bütün nesneleri gözetim altında tutan ve hiçbiri üzerinde tasarrufta bulunamayan açık zihinli bir yokluktur.

Halbuki gözlerin işlevi görmek değil ağlamaktır; gerçekten görmek için de gözlerimizi kapatmamız gerekir.

Fazla kullanılan duygular aşınır ve değersizleşirler, en başta da hayranlık duygusu...

Dünya tarihi: Kötülük tarihi. İnsanı oluştan yıkımları çıkarıp atmak, mevsimleri olmayan bir tabiat tasarlamakla aynı şeydir.

Hemcinslerimiz, onlar hakkındaki düşüncelerimizi göz önünde tutabilselerdi, aşk, dostluk, fedakarlık sözlüklerden hepten silinirdi.

İdeolojiler, yüzyıllar boyunca ayakta duran barbarlık temeline bir cila çekmek için, bütün insanların paylaştığı caniyane eğilimleri örtmek için icat edilmişlerdir sadece.

Zaman, kendini belli eden ve harekete geçen her şeyi bozulmaya tabi tutar; Bir fikir ya da bir olay, güncelleşirken bir çehreye bürünür ve değer kaybeder. Nitekim varlıklar güruhu sarsıldığında, bundan Tarih türemiştir; onunla birlikte de, esinlendiği tek saf arzu: Bitsin de nasıl biterse bitsin.

İnsanın elinden Mutsuzluk yalanını alın, ona bu sözcüğün altına bakma gücünü verin: Kendi mutsuzluğuna tek bir an dayanamazdı.

Her ilkenin kanıtlanabilir ve her olayın meşru olmasından ötürü, bir doğruyu desteklemek için ona inanmanın hiç gereği yoktur; bir devri haklı çıkarmak için onu sevmenin de gerekmemesi gibi.