_Siz bu yaşta adam, neden yalan söylüyorsunuz? İhtiyar adamın yüzü kızararak morarmaya yüz tutmuştu. Romas konuşmaya devam ederek: -Hem bunda sizin bir çıkarınız yok ki! Tersine, başkalarının size olan saygısını yitiriyorsunuz! demişti.

Nasıl da düşünmüş şeytan herifler! Kendi bitlerini temizlemekten acizdirler ama başkasına zarar vermeye gelince aslan kesiliyorlar.

İyi insanları hayattan kovanlara, doğru yol gösterenlerden korkanlara çok rastladım. Böyle iyi adamlardan hayatı öğrenmezler, onlara benzemeye çalışmazlar, beceremezler! Belki de istemezler.

Bak, bir de halk diyorsun! Oysa sorun çok basit: Kimin gücü kime yeterse!...

... -Masalların hepsi uyduruk.Ama Robenson gerçek bir hikaye! demişti. Diğer çocuklar da Robenson'u okumuşlardı;hepsi de övdüler.Büyükannemin masalının hor görülmesine sıkılarak,ben de "Bunların hepsi uyduruk!" diyebilmek için bu Robenson'u okumaya karar verdim.

Onun dışında herkes, ebedi çalışmanın ve sürekli gereken dikkatin o karmaşık kocaman çarkında yaşayıp gitmekteydi.

Sonbaharın yakın, yolumuzun uzun olduğunu söylüyordu.

Umut, bir kez daha geleceğe bırakılmıştı. Zavallı gelecek! İnsanlar o kadar çok umut ediyor ki, gerçekleştiğinde tüm cazibesini yitiriyor.

Ses, hareketin başlıca gölgesidir çünkü onlar bir birileri olmadan olmazlar.

O benim yol arkadaşım. Onu bırakıp gidebilirim ama onun gibiler her yerde var. Sayıları o kadar çok ki kaçmak mümkün değil. Şakro benim yaşam arkadaşım ve ancak ölümün kapısında ayrılacağız.