- Demek beni sevmiyorsun?.. Dünya, hayır anlamında başını salladı. Svidrigaylov umutsuzlukla fısıldadı:
- Beni... Sevemez misin? Hiçbir zaman?

İktidar, ancak eğilip onu almak cesaretini gösterenlere verilir.

Biz, türlü şekillerde bize benzeyeni severiz; arzularımızı severiz.

7

İnsanları da birlikte sevmeden ışığı sevemez kişi.

7

Evet, verirdim... çok almak için çok vermek gerekir.

7

Kötülük bizim en derin doğamızın bir parçasıdır; kötülük kolaydır, sıradandır, kendiliğindendir; kötülük için çaba harcamaya gerek yoktur, direniş de görmez.
Kötülük kestirme bir patika iken, iyilik aşılması gereken bir yoldur. Yalnız başına yürünecek, tatsız, güç ve genellikle de şöhretli olmayan bir yoldur; ve bu yolda pek çok kez tökezlenip düşmek işten bile değildir.

Hafız, can dediğin, cüz'î bir nakittir;
Bunu saçmaya değmez, hiç hoş olmaz.

gazel 163/6

Diyorum ki kişinin doğum tarihi pek önemli değil aslında, dünyaya gözlerini açmak daha önemli.

Kimsede dostluk eseri gördüğümüz yok; dostlara ne oldu?
Dostluk ne zaman bitti? Sevenlere ne oldu?

Ölümsüzlük suyunun pınarı bulanır oldu; ayağı uğurlu Hızır nerede?
Gül dalından kan damlıyor; bahar esintilerine ne oldu?

Dostluğun da bir hakkı hukuku var, diyen yok.
Hakbilirlere ne hal geldi? Dostlara ne oldu?

Mürüvvet madeninden lâl çıkmaz yıllardır.
Güneşin parıltısına, rüzgârın, yağmurun çabasına ne oldu?

Sevgililer toprağıydı buraları; şehriyarlar vardı.
Sevgi ne zaman tükendi? Şehriyarlara ne oldu?

Yiğitlik ile başarı topunu atmışlar meydana;
kimsenin çıktığı yok ortaya. Poloculara ( Gûy u Çevgân) ne oldu?

Yüz binlerce gül açmış, bir kuş cıvıltısı duyulmaz.
Ne hal geldi, bülbüllere ne oldu?

Zühre güzel besteler yapmaz olmuş; udu mu yandı yoksa?
Kimse sarhoşluk zevkini bilmiyor. Mey içenlere ne oldu?

Hafız, ilahî sırları kimsenin bildiği yok; susss!
Kime sorabilirsin ki "Feleğin dönüşüne ne oldu?"

gazel 169

Halk arasında "gençliğini yaşamak" tabiri çok kullanılır.

Gençliğini yaşamak demek,bir takım arzuların peşinde koşmak anlamına gelmemelidir.Elde fırsat varken iyi bir insan,iyi bir müslüman olmanın yolları aranmalıdır.İbadetin yaşı ve sınırı yoktur.Buluğ çağından itibaren herkes mükelleftir.Üstelik ölümün ne zaman geleceği de belli değildir.

Sabır, yüklendiği rol gereği bir tuğlaya, sadakat ise bir köke benzer. Sabır acelenin sadakat ise tüketimin panzehiridir. Bu iki duyguyu fiziksel bir imge olarak düşünmek istersem sadece minik tuğlalar ya da kökler geliyor aklıma. Dostluk tuğlalarla örülür, kökler sayesinde gelişir.

Birbirlerini önce, yıllar sonra görecekleri gibi görseler kim sevmeye başlardı? Peki, kim ayrılabilirdi birbirlerini ilk gördükleri andaki gibi görmeye başlasalar?

...Teologlar kendileri için güç ararlar. Bu güç sadece herkese Tanrı'ya itaat edebilmek için her an ne düşüneceğini ve yapacağını öğrete konusundaki güçtür. İhtiraslarının temellendiği yanılsamaların ilk kurbanları oldukları gerçeği, tiranlıklarına fanatik bir boyut katmaktan başka bir işe yaramaz. Aslında en despotik efendi, hükmettiklerini kurtarmak üzere kutsal bir misyonla görevlendirilmiş olduğuna inanan ve kendisini gücüne karşı koymanın mümkün olmadığı başka bir efendinin alçak gönüllü hizmetkârı gibi gören kişi değil midir?.........Gücün her türlü kutsal yüzü, insanların kendi kolektif kurtuluşlarını kendi işleri olarak görüp bunun sorumluluğunu tam olarak alamamalarının bir ifadesidir.
31

Bilgili olmanın önkoşullarından biri, kişinin kendi cehaletinin sınırlarını görmesi ve bunu kabullenmesidir. Böyle bir kabullenme için cehaletin kalıcı olmayabileceğini ya da bu cehaletin insanın doğuştan getirdiği yetileri tam olarak yansıtan kişisel bir özellik olarak alınmaması gerektiğini bilmeliyiz.

...Eğer Tanrı'nın her şeyi önceden belirlemesi mümkünse, Tanrı " doğanın değişmez yasaları" olarak anlaşılabilir..."Yani eğer doğada kendi yasalarına uygun olmayan bir şey olursa bu Tanrı'nın evrensel doğa yasaları yoluyla Doğada sonsuza kadar kurduğu zorunlu düzene karşı gelmiş olurdu. Bu da Dğanın ve onun yasalarının tersi olurdu ve sonuç olarak mucizelere inanmak bizim her şeyden şüphe etmemize sebep olarak bizi ateizme götürür. Herhangi başka bir ilahi güç fikri tuhaf olurdu: Eğer öyle olsaydı, bu, Tanrı'nın kendi kendisiyle çelişmiş ve insanların yararı için kendi "yasaları"nıihlal etmiş olduğunu hayal etmek olurdu.

Geleceğe ilişkin tek beklentisi ertesi gün geçireceği bir başka kasvetli gündür.

Başarısız olacağımız düşüncesi bizi endişeye boğar çünkü başarı, dünyanın bize güler yüz göstermesi için kullanabileceğimiz tek kozdur. Aile bağları, arkadaşlık ya da cinsel çekim kimi zaman maddi başarıyı gereksizleştirebilir, ancak birinin çıkıp da bütün ihtiyaçlarını düzenli bir şekilde karşılayabilmek için bu etkenlere bel bağlayacağını söylemesi için uslanmaz bir iyimser olması gerekir. İnsanlar, birbirlerine gülümsemek için sağlam ve değişmez nedenler arar, bu nedenler ortada yoksa da nadiren birbirlerine güler yüz gösterirler.

İnsan her zaman az buçuk suçludur.

Kutsal Kitap'ın öğretisi ne felsefi kavramlar içerir ne de spekülasyonlar. Bu öğretide sadece çok uyuşuk bir zihnin bile kavrayabileceği çok basit meselelere yer verilir. Bu nedenle ben, Kutsal Kitap'ta hiçbir dilde açıklanamayacak kadar derin gizemler olduğunu düşünenlerin ya da dine bir sürü felsefi spekülasyonu sokarak kilisenin bir akademiye, dinin de bir bilim ya da daha ziyade skolastiğe dönüşmesine yol açanların ruhsal niteliklerine pek fazla hayranlık besleyemiyorum. (...) Kutsal Kitap'ın amacı bilimleri öğretmek değildi. (...)O insanlardan itaat dışında bir şey istemez; sadece boyun eğmemeyi cezalandırır, cehaleti değil.
22-23

"Bir gün," dedim Jan'e, "evrenin dördüncü boyutuna geçmek mümkün olduğunda, şöyle bir yürüyüşe çıkıp yok olabileceksin. Gömülme yok, gözyaşı yok, cennet yok, cehennem yok. İnsanlar otururken birden, "George'a ne oldu?" diye soracaklar ve biri, "Bilmiyorum, bir paket sigara almaya gitmişti," diyecek.