Sevme yalnızca duygudan oluşsaydı birbirini ölünceye dek sevmek için söz vermek gerekmezdi...

Sevginin etkin özelliği en genel biçimde şöyle tanımlanabilir: Sevgi ilk önce VERMEKTİR, almak değil...

Sevgi, insanın varoluş sorununun yanıtıdır...

Dıştan bakıldığında gece ve gündüz düşman gibidirler. Oysa ikisi de aynı amaca hizmet eder: Birlikte meydana getirdikleri eseri tamamlamak için sevgiyle bağlıdırlar birbirlerine...

''....Bunu en açık biçimde Kant söylemiştir : Hiç kimse başka birinin amaçlarına araç olmamalıdır. Bütün insanlar birbirleri için araç değil yalnızca amaç olduklarında eşittirler. ''şeklinde ifade etmiştir.

Bir sanatın ustası olmak istiyorsa insanın tüm yaşamanı ona adamış olmalı, hiç değilse ona bağlı olmalıdır...

"Sevmek, beklemek değildir, Sevmek, eyleme geçmektir, Sevmek, bir şeyler almak değil, Bir şeyleri çıkarsız sunmaktır..."

İnanç, insanın varoluşunun bir koşuludur. Sevgiyle olan ilişkisi açısından bunun anlamı kişinin kendi sevgisine olan inancu, başkalarında sevgi yaratabilme ve bu sevginin geçerliliğidir...

İnsan asla son gerçekliği bilemez, bilebileceği, sadece yokluktur...

"Eğer ben sahip olduklarım isem ve sahip olduklarımı kaybettiysem, kimim ben..?"