"Mutluluğun resmini bile hayal ederek yaşayan insana, kara kalemle çizilen herşey gökkuşağı gibi gelir..."

Korkma; seni değil sevmenin kötü bir şey olduğunu hatırlıyorum aklıma her geldiğinde.

Birine kendinde ne kadar çok yer verirsen, yer verdiğin kendinde seni o kadar kabul etmiyor.

"Yağmurun güzelliği ancak sıcakta hatırlanır..."

Sonbahar yağmurunda sensiz ıslanacaksam, kahvemin yanında kahvesini yudumlayan sen olmayacaksan, kabustan korkarak uyandığımda sana sarılamayacaksam, beraber hayal kurup birlikte yaşayamayacaksam, beni sevdiğini söylemenin ne anlamı var ki? Madem bunları seninle yapamayacağım, daha fazla varlığına alıştırmadan git. Hiç olmazsa acıların tat versin bana. Nasıl olsa ben sevmekten vazgeçmeyeceğim. Bir gün olur da bunları benimle yaşamak istersen, ölüme terk ettiğin yerdeyim.

Gözlerin midir yaşamak için sebep... Yoksa yaşamak için sebep midir gözlerini görmek? Tek bildiğim: Aşk... Sadece gözlerinin güzelliğine verilmiş bir isim demek. Hadi dön artık... Başkalarının gözlerinde seni hatırlamak değil, senin gözlerinde tekrar aşk gibi bakmak istiyorum.

Aklında bulunsun...

Korkuyorum... Yeniden sevmekten değil, benzerine yenilmekten...

Ayrılık... Bir bayram sabahı babası olmayan bir çocuğa bayramlık giydirerek onu mutlu etmek değil farkında olmadan onun canını daha da acıtmaktır ayrılık. Ya da yıllar önce ölmüş annesini bekleyen bir çocuğa, anneler gününde annesini geri vermiyorsa bu hayat, işte budur ayrılık...

Çünkü bu kadar insan yanılmış olamaz. Hepimiz bir insana güvenmek istedik ve güvendik. Güvendikçe de kaybettik...