...çünkü sevilmeyecek birini, hiç sevmeyi bilmeyen birini çok seviyordum.

Senin için zor değildi her şeyden vazgeçip gitmek oysa benim için de kolay değildi, her şeyden vazgeçip de gideni sevmek.

Üzülme prenses belki de mutluluk seni hak edecek kadar güzel olmadığı içindir bu acılar.

...onca şey beni mutlu etmeye yetiyordu, ta ki yokluğun aklıma gelmeseydi. Ve biliyor musun yokluğun hiç aklımdan gitmedi.

Anladık zaman durmuyorsun, durmuyorsun da neden hep geçerken O'na uğruyorsun? Önce aklıma söz verdim. Dedi: "Vazgeç bu sevdadan vazgeç." O sırada gözlerim lafımı yaşla kesti. Dedi: "Çok geç, çok geç."

Peki ya senin, beni hatırlatacak bir şey çıkmıyor mu senin karşına? Ki ben ardından öyle çok yarım kalmışken, yarım kalan hiç mi gelmiyor aklına? Gelmiyorum değil mi?

Bana acı olduktan sonra, benden sonra kazandığın mutluluklar senin vicdanına nasıl pansuman olabilir ki?

Aşk bu gözün bir kere onu gördü mü görmen gerekenleri de görmezden geliyorsun.

Ardına bakmadan, ardında neleri bıraktığını fark edemeden, ardında kalanı hiç düşünmeden gitmeyi tercih etti.

"Ve sen kendi hikayende kaldığın yeri unutmamak için ayraç olarak gözyaşlarımı kullandın."