Melekler kalbinden öpsün...

Ne güzel söyler Hz. Mevlânâ; ''Aşkı anlatmak için ne söylersem söyleyeyim, asıl aşk belirdi mi, sözlerimden utanırım..."

Yapabileceğin tek şey alışmaktır artık. Hüzne, özlemeye, onsuzluğa...

İnsanların her nefeste iki kere şükretmesi lazım; Biri nefes aldığı biri nefes verdiği zaman

Zaten en acıtan şey de gitmeleri değil, Sanki bir gün geri gelecekmiş gibi gitmeleri olur...

Aşk yoluna talipsen, Açacaksın gönül pencerelerini, Estireceksin içeride rüzgarları, Essin rüzgarlar esebildiği kadar... Gönül rüzgarlarının en sertine talibiz, Biz bir güzele değil, En güzele, en sevgiliye talibiz...

Bu kitaplar seni dinler, seninle konuşur, sana cevap verir, sana yol gösterir ve seninle birlikte susar. Belki en önemlisi gözyaşlarınızı siler.

Bir filmde odanın karanlık olduğunu görebilirsiniz.Ama kitap okurken, pencerenin önündeki çiçeğin izniyle odaya giren güneşin,odanın portakal kabuğu odasındaki duvarlarına dokunuşunu zihninde tasvir etmenin inanılmaz muhteşemliğini filmden alamazsınız.

Şimdileri bilmem ama, sevmek eskiden sakınmaktı.

Kalem yorgun, gece uzun.