Tanıdıkça değeri eksilirmi insanların? #Eyvallah

İşi düşünce arayan, İşimiz düşünce yok olanlardan adam olmalarını bekledik. Sol yanımızı emanet ettiklerimizin bizi emanet bilmesini bekledik. Sevda sandıklarımızı... Yüreğimizden atamadıklarımızı... Ve türlü türlü işleri biriktirdik içimizde. En çok Allah için sevmelere yer ayırdık içimizde Ve bir umut,dedik hep. Öyle işte, kendimiz gibi saf sanıp herkesi de öyle safça bekledik, Biriktirdik ve bekledik. Bekleyenleri,taşmadan gör Allah'ım...

Vakit Eylül..

"İçimdeki hüznü bilen ALLAH?tır. Gecenin karanlığına sessizce eklediğim duaları duyan Rahman'dır... "

...Ince düşünen insanlar incinir hep.

Neyi çok seviyorsak bu dünyada, imtihanımız o oluyor.

Biz tavan arasında tozlanamak için gelmedik bu dünyaya sevgili derttaş. Haydi çıkar artık kendini paslandığın yerden. Haydi daya merdiveni tavan arasına git bul kendini. Kaldır silkele kendini ve öp alnından. Ne için bu dünyaya gelmiştin ama ne için yaşıyorsun anlat kendine. Haydi onar kendini. Onaralım kırıklarımızı, acılarımızı.

Yaşadıkça , tanıdıkça, güvendikçe, gitgide, gidesi geliyor insanın...

Gitmekten başka çaren yokmuş gibi hissediyorsun bazen. Hatta gitmekten başka gidecek yer yok gibi de hissediyorsun bazen. Bazen iyi hissediyorsun , bazen de kötü ama hep gitmek istiyorsun işte.

O gün çalışmanın verdiği ağır mahçubiyetle yerin dibine giriceksin ya da başın dik , sevdiğine doğru her adımını hak etmiş bir adam gibi yürüyeceksin. Bakma etrafının kalabalık olduğuna, o gün geldiğinde güneşin doğuşunu tek başına izleyeceksin..