Biz sevdayı O'ndan rızık bildik. Kulun kula aşkını, yaradandan ötürü sevdik.

Aşk buğusuz olmaz, kuru gözlerle sevdiğinin yüreğini göremezsin.

Rabbim...
Acizliğim sadece senin katında.
Soluma da onu yazan sensin, uzağıma da.
Takdir senin.

Bir elif yagmuru yağmış bir adamın yüreğine.

Söyle şimdi seni düşünmek yüreğimin farzı değil mi?

Çayı deminden anlarsın, yâri ise ayrılık vakti boğazında bıraktığın düğümden.

Rüyada da olsa vuslata şükreder miydiniz?
Bu ayrılık dünyasında, bir ayrılığa sımsıkı sarılıp, yaşayabilir miydiniz?
Bir ayrılık kazılsa, içine atlayıp örter miydiniz üzerinizi?
Yağmurun bulutlardan, yaprakların ağaçlardan, kamışların sazlıklardan, gündüzlerin gecelerden ayrıldığı bu dünyada, Elif; ayrılık imtihanlarının birer perde, Hakikatin ise Rabb'e bir yol olduğunu öğretmişti...

...
Tıpkı yazılıp okunmadığı yerlerdeki gibi,
bazen de içinden derin ve sessiz sevmektir,
sevdiğini ateşten korumak için ona yaklaşmamak,
yalnız başına kuru odunlar gibi yanmaktır Elif gibi Sevmek...
...

İsmin;
Uzak ve yakın olmanın resmiydi, tüm renkleri aşka boyayan...
... Eyvallahın olmadan beklemeyi öğrenen kalbimin acz yanıydı.

Seveceksen ağlamadan sevmeyeceksin, aşk buğusuz olmaz, kuru gözlerle sevdiğinin yüreğini göremezsin.