Ömür boyu kalacakmış gibi sevdik biz bazılarını, ömür boyu kalmayacaklarını bilsek bile...

Şimdi kendimden saklandığım bir yerdeyim. Cümleler seni çağırıyor, gitmeye üşengecim. Çayım soğudu, bardaklar seni özlemiş. Şarkılar notasız artık, kırılmışlar sanki gülüşüne... Ben bugün dört satırlık yazılar yazıyorum gidişine, ben bugün bitmiş olan her şeye içiyorum; sana sensizliğe, bize, bizsizliğe...

Şimdi unutmak istediklerimi o gün nasıl derin kazıdım aklıma, bilemezsin. Belki tekrar gidersin diye dönmeni istemiyorum.

Beni ne kadar seviyorsun diye sorma "dünyalar kadar" desem değil. Ben seni bir damla su kadar seviyorum. Muhtaç olduğunda anlarsın.

Çünkü seni hatırlatan şeyleri görmek seni görememekten çok daha acı.

Ben seni başkasının yanındayken de severim ama yanımda başkası olduğu gün senden vazgeçmişimdir.

Şimdi bana haritadan bir yer seç deseler, ben yine senin yanını seçerim.

Onu kaybettiğinde de kısmen ölürsün. İnsan bir kere ölür derler, insan bir kere ölmez, insan sadece bir kere yok olur. Toprak olur, kül olur ama insan bir kere ölmez.

Senden sonra ile başlayan cümleler olmasın hayatımda, senle birlikte kalsın bütün cümleler.

Unutma, hayaller genelde kırılmak içindir ve hayat hiçbir hayalinin üstünü sana vermez.