Peki insanlar neden yalnız? Çünkü insanlara yeterince şans vermiyoruz. Biri bize vermiyor o şansı, biz başka birine vermiyoruz. Bu bir kısır döngü işte.

Her şarkıda onu buluyorsan ve kaybetmekten korkuyorsan, içtiğin her kahvenin yudumunda, uykusuz gecelerinin başrolündeyse, yandığının resmidir işte, aşka yaklaşırken ona hapsolursun... Ve zaman geçse de artık onsuz yapamıyorsun. Nefes işte aşk bir nefes, sen bir nefessin...
Beni kaybetmekten korkmuyorsan hayatımda ne işin var?

Açık sözlü olduğunuzda kaybettiğiniz her şey, aslında kazandığınız bir değerdir ve çoğu insan değersizliği seçtiğinden açık sözlü olamaz.

Değiştiğini bilmeyen bir insan kendi hayatına ne kadar sahip olabilir ki?

Sarılacak birinin olmaması büyük eksiklik.

Görenler yalnızım sanıyor , sensizlik nedir bilen yok..

Sen benim papatya falımsın , koparmaya kıyamadığım..

Belki bir ömür benim olursun.

Ayrılık bir saniye ama acısı çok saniye.

Seçeneksizliğim değil tercihimsin..