Dünya tükenir, yalan tükenmez.

Mesela "Sevmiyorum" yerine "Seviyor değilim" demek gerekirmiş. Kullandığımız her olumsuz ek bilinçaltımıza kazınırmış. Cavide Hanım Sinan'ı benimle ilgili negatif ekler kullanarak doldurmuş olmasın sakın? Eklere gelesice.

Sunay Akın, "Naftalin" şiirinde şöyle der: Söylemiş miydim size naftalin ki güvelere karşı kullandığı kimyasal silahıdır anıların.

Hani Sabahattin Ali demişti ya... Ey kaybetme korkusu, sen nelere kadirsin. Avucunda su tutar gibi hissettirirsin. Siyah 13'e her şeyini koydurtursun. Uyutmazsın. Tutkal gibi yapıştırırsın. En fenası da kaybetmek istemediğimiz her kimse, onu kaybedince geçersin ancak. Kaybetme korkusunu iyi bilirim. En babasını ben yaşadım çünkü.

Yan yana yürürken boşta kalan ellerimiz tersten birbirine değmişti.

Trevanian'ın Şibumi kitabındaki bir sözü aklımda: 'İfade dolu bir sessizlik.'

Bazen üzerinde çok fazla düşünmezsin, sadece yaparsın. O anlardan birindeyim.

Uzakdoğu inanışına göre Tanrı, her insanın ayak bileğine bir ip takar ve kaderleri birleşecek insanları da bu iplerle bağlarmış. İp esner, kördüğüm olur fakat asla kopmazmış.

Canım acımıyor ki. Sevgi doluyum. Alnımı sokan arıyı bile seviyorum.

Benimle bir ömür geçirmek istiyor bu çocuk. Ne istediğini ne aracılığıyla dile getirdiği önemli mi? Bilmem kaç karatlık yüzük verip de yarı yolda bırakan biri olsa ne olacaktı? Ne kadar abartırsan, gerçeklikten o kadar uzaklaşırsın.