"Sevdiğimiz birinin yüzünü hayal etmeye çalıştığımızda, sanki bu yüz gözyaşları arasından görünüyormuş gibi, onunla birlikte içinizi dolduran anılar arasında netliğini kaybeder, silik bir hayal olur. Bu anılar hayal gücünün gözyaşlarıdır..."

Ne güzel gülüyorsun Andre ! Oysa çok gülenlerin yüreğinde keskin bir acı saklıdır...

Kendi kendinize neden haksızlık ediyorsunuz ki ?... Size değer biçmelerine izin vermemelisiniz. Kendi değerinizi kendiniz belirlemelisiniz. Değerinizin ölçüsü de düşmanlarınıza göre değil , dostlarınıza göredir...

Bir kadın, hele acısı varsa, müziği anlamazlık edemez...

Kafada değil, yürekte bitiyor her şey. Öyle bir yer, öyle bir güç ki yürek...Burada başka hiçbir şeyin bitmesi mümkün değil..!

?Bazen birisi geçer karşına, bir dünya şey anlatır ama söylediklerinden hiçbir şey anlamazsın; ta ki, onun sözleri arasında, diğer bütün söylediklerini aydınlatıveren basit bir sözcük yakalayana kadar...?

Gittikçe artan bir susuzlukla kitaptan kitaba koşuyorlardı. Tıpkı çiçekten çiçeğe konan arılar gibi...

Az ötede kıvırcık saçlı bir genç kendini arayan bekçiye bağırıyordu: - Ceplerimi değil, beynimi arayın benim...

Bütün insanlara sevgiyle bakabileceğimiz günlerin bir an önce gelebilmesi için şu an bazı insanlardan iğrenmemiz gerekiyor...

Ne garip değil mi..? Halkın yaşantısı böylesine sıkıntılı ve onur kırıcı ama yine de halk, ötekilerden çok daha yüce gönüllü, iyiliksever..!