Bizi en çok üzen kişisel felaketler, içimizden atamayacak kadar güçsüz olduklarımız, kabul etmek istemesek de bizim de içinde rol almış olduklarımızdır.

İyinin düşmanı en iyi olmamalı değil mi ?

Deneyimlerime göre bir insan bir karar için iki sebepten bahsediyorsa, üçüncü bir sebep vardı, o da gerçek sebebin saklanıyor olması...

Kafasında harcadığı zaman, dünyada harcadığı zamandan daha fazlaydı...

İnsan ne kadar görmezden gelirse gelsin, ölüm kendini fark ettirmenin bir yolunu buluyor. Hislerinin arasına, bodrum dairesine sızan su gibi sızıyor...

İnsanları öldüren silahlar değil, yine insanlardır...

Akıl ikilemler ve çelişkiler yığınıdır. Başkalarının güvenini kazanmak için yalan söyleriz. Gerçek kişiliğimizi birileriyle yakınlaşmak için gizleriz. Mutluluğu yakalamak için, mutluluğu kaçıran tercihler yaparız. Haksız olduğumuz zamanlarda haklı olduğumuzu göstermek için olağanüstü çaba gösteririz...

Hayatta mutlu olabilmek için parasız yapabilecek kadar sevebileceğin bir işin olmalı. Çok sevdiğin bir iş ve sonra da bunu yapmak için sana para verecek birini bulmalısın.

''Gösterişin pahalı, yaşamınsa ucuz olduğu bir dünyadayız.''

Madem ki para sevgisi, yani aç gözlülük tüm kötülüklerin anası, öyleyse yapılabilecek en büyük iyilik onun ortadan kaldırılması olacaktır.