Bazen hiçbir şeyden yılmayacak kadar gücüm oluyor. Bazen çok aciz oluyorum.

Artık ikiyüzlü ilişkileri yürütemeyeceğim.

Türkiye, aslında âşığı olduğu bu topraklar acılarına acı katmıştır Tezer'in. Din kökenli ilkellik, resmî ideolojinin sarmalında özgür aklı boğmuştur bu ülkede.

?..ah sevgili okurlarım var mısınız yok musunuz bilemediğim/ varsanız sevgili okurlarım görüyorsunuz ya dizginleyemediğim bir beyne sahip olduğumu/ biraz da bilerek isteyerek ama durdurmak için bu beyni/ doktorum ilaçla boğmak istiyor onun her hücresini/ ama ben gene de/ sınır tanımayan sorunlu bir beyne bırakmaya çalışacağım/ kızgın kum üstünde sıçrayan bir çift çıplak ayak gibi/ bu metni ondan gizli.?

Anlatıp duruyorsun önemsiz küçük hayatını, asıl anlatmak istediğin bunlar mı? Çocukluğundan bu yana ucu bucağı bilinmeyen bir sökük... Her vakit geliyor sana bu zorba bilinç. Duvar figürlerinin ilkel gölgeleri... O saklı şeyi o güne değin bilincin sakladığını fora edebilecek misin? Dayanamadığın şeyi... Nedir o şey? Bilemediğin, aradığın hep...

almanlar, doğrusu çok çalışmaya çalışıyor. iyi niyetlileri de çok. kitaplıklar,okumalar,kültür haftaları,ama bakıyorsun,bizimkiler,yemyeşil bir cami kuruyor....

bu gariban insanlar ne kendilerinin,ne yazdıklarının farkındalar. zaten farkında olsalar bunları yazmazlar. cahil insanlar. aksaray köftecisi ne ise, bunların yapacakları edebiyatta bu... ne acı ki, topluma yön verecek yazarlar, kendi kendilerinin bilincinde değiller. dünyanın ve dünya yazınının ne olduğunu bilemiyorlar. bunlar daha mahalle ve gün kadını.

kendim 30-40 sayfa kadar yazı yazdım. ancak konulu bir şey anlatmak istemiyorum. konu o kadar çok ki, çevresine bakan binlerce konuyu görür, görsün. ünlü ve aktüel olmak da istemiyorum.ama gene küçük bir kitap yaparsam, okuyana bir şey versin, içini dalgalandırsın,onu huzursuz etsin istiyorum... yer yer, birkaç sayfa iyi şey yazdım. iç duyguları,dünyaya bakışı anlatan.

hans peter'i çok seviyorum. benim gerçekten ilk sevdiğim, tüm çocukluk özlemlerim içinde sevgiyi verebildiğim, alabildiğim bir insan, ilk insan. son insan.

onu tanıyamayabilirdim. ama insanın kendisi kadar duygulu bir insanla bir sevgiyi bölüşmesi, birbirine sevgiyi aktarması ve o insanla bir arada yaşaması o kadar güzel, ama o kadar zor ki.