Sinir hastanesinden çıkıp, kendini kanserin kucağında buluyorsun. Ama depresyon iyi oldu, korkularımı kustum.

Her şey yıkıldı artık,her şey yerlerde sürünüyor.Gözümde hiç birşeyin değeri kalmadı.Karanlıklar içindeyim.Ölümle burun buruna.Şimdi ne olacak bilmiyorum.Burada odamdayım.İki kez öldürmeye kalktım kendimi.Kıllarımı temizlemek için kullandığım tıraş makinesinin jiletini çıkardım.Körlenmişti.Bilek damarlarımın üzerinde gezdirdim hafifçe jileti.Yapamadım.Pencereden atlamayı düşündüm.Camı açtım.Kız Kulesi?ni Boğaz?ı gördüm.Kabataş iskelesinden araba vapuru kalkıyordu,damlar,evler,insanlar,çocuk sesleri.Yüksekten bakamam bile ben,başım döner.Ölsem ne olacak.19 yaşında bir genç kız intihar etti,diyecekler.Geçip gidecek.Hayır,ölümden korkuyorum.Çok korkuyorum.Yaşamak istiyorum ben.Yaşamak ve öcümü almak.Öcümü almak,kimden ama? Bilmiyorum.Suçlu o mu?Hayır.Ben miyim?Hayır.Değilim,değilim,değilim.Evet,ama ne olacak?..Bilmiyorum.

Yasaklar, günahlar ve emirler silsilesiyle karşımıza dikilen din, bizden, Allah'a yaranmadan başlayarak iktidara, devlete yaranma söyleminden başka bir dil geliştirmemizi bekleyemez. Kullaştırılmış, baş eğmiş bir toplumun içinden kaç sanatçının-yazarın tek başına bu ikiyüzlülüğü aşabileceği ciddi bir sorun olarak hep karşımızdadır.

Ölümün kaçınılmazlığı, insanın bu evrensel korkusunu karşılayamayan sistemler; onları aldatmaya çalışmayan onurlu eleştirel akıl her zaman durup durup gizemciliğin kucağına düşüyor. Zayıf ve sakatlanmış olan kişilerin düşkünlüğü yüzünden kurtuluş da erteleniyor. Dinler bu yüzden yok olmuyor. Gizemlere her zaman bir yer var böyle adaletsiz bir dünyada. Sırlar, gizemler, mucizeler, fallar, tarotlar, yıldızlar...

''Biz şair ruhlu insanla olarak doğmuşuz dostum, bu yüzden bu kadar ızdırap çekiyoruz''

Şunu bil, ben senin, içinde kin ve garezi barındırmamalısın diye evliyalık taslamana da şaşırıyorum. Devrimi yapanların, kinsiz olarak sevgiyle ve dostluk düşünceleriyle insan öldürdüklerini hiç sanmam!

Münkir olma vehmi bırak dikkatli bak ahir mutlak eyy hakikatleri görmekten aciz olan ahmak sen yok demekle hiç yok olur mu hak.

Jale, Kore'de komünist Çinlilerin, içinde Türkler de olan binlerce insanı nasıl işkenceyle öldürdüklerini bilerek komünizme amenna demek mümkün müydü? İnsanları uçları sivriltilmiş bambu sopalarla delik deşik ederek, yakarak, elleri bağlı Birleşmiş Milletler askerlerine arkadan saldırarak, canlı talim askeri durumuna getirerek öldürmeyi nasıl kabullenebiliriz?

''Severek mektup yazılan bir insanın bile olması ne büyük bir olay, söylenen her sözcüğün anlaşılmaktan öte, yaşadığını, dahası sözcüklere bile gerek olmadan yaşandığını bilmek, güç gibi yalınç bir olgu değil, varolmak gibi bir şey.''

''Bu sabah mektubunu okumak, bana hem yaşamı hem de sonundaki ölümü daha dayanılır kıldı.''