her şeyi bir yana bırakıp gerçeklere döndüğümüzde, ben senin neyinim bilmiyorum ama hikayen olmak istiyorum.

insan mutluluğa da mutsuzluğa da alışır. Alışamadığı tek şey yalnızlıktır. Ne kadar alışmış gibi yapsa da insan her kalp en sonunda bir kalbe karışır.

Kaçıyor muydum yoksa uzaklaşmak mı istemiştim onu da bilmiyordum ama gidiyordum. Bu sefer her şeyi geride bırakıp, sadece ve sadece kendim olabilmek için gidiyordum..

Bir şeylerden kaçmaya başladıysanız kaçtığınız yerin neresi olduğunun pek bir önemi yoktur. Kaçarsınız sırf kendinizi bulabilmek için... Bu yeni hikâyenin beni nereye götüreceğini her şeyden çok merak ediyordum.

Şimdilerde bu saf sözcüğünün anlamı değişti tabi... Bir adam saf sıfatını adının önüne almayıversin. Herkes o adamın basit olduğunu , bir şeyden anlamadığını düşünür, hatta çok daha ileri gidip enayilik bile derler tüm iyi niyetlerine...

Bazen aldığınız bir karar sizi her şeyden uzaklaşmak zorunda bırakır. Kalsanız olmayacaktır ve gittiğinizde olacakları asla bilemezsiniz.

Bu aşk hayatının önüne geçerse mutsuz olursun. Aşk olsun bir yerlerde ama kendine ait bir hayatının olduğunu da unutma. En büyük acıları kendini unutup sadece başkaları için yaşayanlar çekerler..

Ve dünya siyaha da boyansa yanınızda sevdikleriniz varsa sizin için her yer yine mavi kalır..

Bu hikayeyi, kendi hayatının resmini çizebilenlere, gerçekleri kabullenenlere, mesafelere inat sevenlere, kuşların geri döneceğine inananlara martılara simit atanlara, herkese iyi niyetle yaklaşanlara, sıradaki şarkıyı sadece kendine hediye etmek zorunda kalanlara, çoğunluğunu özleyenlere, keşke hiç tanışmasaydık ve istersen yeniden tanışalım diyenlere armağan ediyorum. Tabii bir de gökyüzüne not bırakmaya cesareti olanlara...

Bir şeylerden kaçmaya başladıysanız kaçtığınız yerin neresi olduğunun pek bir önemi yoktur. Kaçarsınız sırf kendinizi bulabilmek için...