Seni sevdim Canıma yürüdü bunca zamanlar Yerlere göklere doldum..

Bir yere gitmeden, Gelecek birisini bekliyordu herkes...

Ve biz sorarız, ne zaman bulutlansak Yapraklarla örtülü bir zamana bakarak Şimdi neden acı verir eski mutluluğumuz?... Ve bir gün ne yapsak bitecek bir dünyayı Hangi korkuyla böyle çoğaltıp dururuz?...

?Bunalıyoruz çocuk, bunalıyoruz Biçim veremediğimiz şeylerin Biçimini alıyoruz??

Biliyorsun ya susarak yaşamak zorundayım seni Bu yüzden gecelere ve sözcüklere Bölüyorum ağırlığını...

Birbirine benzerdi Mevsimlerin bahçelere getirdiği renk Evlere getirdiği telaş, sevinç, keder.. Yaşamak ağır bir suydu, zamanın Ve toprağın derin ırmağında Sürükleyerek bir nice hayatı ince kıvrımlarında Akar, akardı..

"Ey insan ömrünü dolduran, biçimleyen duygu Hüzün müdür her vakit mutluluğun bir yüzü?"

kimse kendinden bir yere gitmiyor, yaşıyoruz sessizce yaramızı severek?

Sesinden başka suçum, yüzünden başka iyiliğim kalmamıştı. Sana neden sığındığımı anlıyor musun?

Bir kadının kirpikleriyle çizdiği gözyaşı haritasına, adamın kuramadığı cümledir şiir...