Benim için şimdi sonsuzdur, sonsuz da sürekli değişir, akar, erir.

Sağanak yağmurun ardından, YAĞMUR isimli şiirler yağar ülkenin dört bir yanından. -8-

Tanrım, her şey bu kadar mı, bir kahkaha ve gözyaşı koridoru boyunca seksek oynayıp durmak mı? Kendine tapma ve kendinden nefret etme? Övünç ve tiksinti? -18-

Anneni, çocukluğunun güvenlik ve doğruluk simgesini mutfakta bir başına ağlarken yakalayınca; boylu boslu, buğulu gözlü, küçük erkek kardeşine bakıp bilim alanındaki bütün potansiyeline rağmen bir şans bile verilmeden önünün kesileceği aklına gelince...bütün bunlar insanın kanına dokunuyor. -19-

Eğer düşünmeseydim, çok daha mutlu olurdum... -20-

Ne kadar hevesli olursan ol, karakterinin kaderin olduğundan ne kadar emin olursan ol, elektrik lambasının sahte neşeli parlaklığında, saatin yüksek sesli tiktaklarının eşliğinde yapayalnız odandayken ne geçmiş ne gelecek, hiçbir şeyin gerçek olmadığına dair çıplak ve acı gerçeğin farkına varmaktan kendimi alıkoyamam. Ve neticede şu anı oluşturan yegane şey olan geçmiş ya da gelecekten yoksunsan, neden şimdinin boş kabuğunu kırıp canına kıymıyorsun ki? -24-

İnsanın direnci öyle büyüktür ki, etrafını çepeçevre kaplayan çirkinlikle büyülenip bunu o sevimli perişanlığında sanatıyla akıldan kolay kolay çıkmayacak bir hale getirebilir. -27-

Çünkü Nerede olursam olayım -bir gemi güvertesinde, Paris'te bir sokak kafesinde ya da Bankok'ta - hep aynı sırça fanusun içinde kendi ekşimiş havamda bunalıyor olacaktım.

Ona bedenim hasta olsaydı sorun olmayacağını, kafamın hasta olmasındansa bedenimin hasta olmasını yeğlediğimi söylemek istedim , ama bunu anlatmak öylesine karmaşık ve yorucu geldi ki hiçbir şey söylemedim. Yalnızca yatağıma biraz daha gömüldüm.

Bir erkeğin evlenmeden önce bir kadına verdiği tüm güllere, öpücüklere ve akşam yemeklerine karşın, gizliden gizliye istediği tek şey, evlilik işlemleri biter bitmez kadının mutfak paspası gibi ayaklarının altına serilmesiydi.