Başarısız oldum.. Ne olabilirdi ki benim başarım, ben o koşullara boyun eğip, toplum içinde bana gösterilen yeri alsaydım? Bir ikiyüzlülük, bir sahtelik, bir aldatmaca olurdu bu ?başarı??-ben?im, ben olmadan, hatta benliğimi bir kenara atarak, kişiliğimi çiğneyerek elde ettiğim bir şey. Karşılığında kim olduğumu verdiğim bir ?kimlik?? Bunu kabul etmedim?Şunu bilmeni istiyorum: Pişman değilim; hiç de pişman olmadım. Ama şunu da bil ki, öyle gururlu falan da değilim-olmadım. Kendimden hiç nefret etmedim; ama bir türlü beğenemedim de kendimi. Çok acı çektim ama başkalarına da çok acı çektirdim. Kendimi haklı görüyor değilim; ama kendimi savunuyor da değilim-hele yargılamayı hiç beceremiyorum, kendimi de dünyayı da? Dünya ne ise oydu, ben de ne isem o oldum-uyuşamadık. Hepsi bu?

Yaşamın, sürekli gireceğin çıkmazlardan oluşacak; hep girip, hep çıkacaksın çıkmazlara, çıkmazlardan : son gireceğin çıkmaz da, hiç çıkamayacağın çıkmaz olacak ? sen en son çıkmazına girdiğinde, yaşamın da 'düze' çıkacak.

Nereden bilmiş,nasıl bilmiş ,senin sen olduğunu; ve kendisinin kendisi, o; çağırdığın ve beklediğin olduğunu ?

... ötekilere, sahte maskelerinle gülümseyebilirsin onun gözlerinde sahici yüzünü gördüğün sürece...

Senin bu en alışık olduğun duygun, kendine en aykırı olanıdır.

Kalıcı olan hayallerdir;gerçekler ise, değişkendir.

O zaman anlarız Aldatıldığımızı- Kolaydır bizi aldatmak Ilık bir nefesle Ama deriz, yaşamın Kendisiyse bu,öyleyse Aldatilmadik gene de Doğrudur yaşadıklarımız

Beni alıp huzuru bilen güneşin en güzel batışını seyretmeye götür buralardan..Beni alıp güneşe götür ki son bir kez daha yanayım..

Hani çiçekler vardır,sanarsın, hep tomurcuk kalacaklar (öylesine uzun sürmüştür ki gelişmeleri, serpilmeleri, olgunlaşmaları); inanamadığın bir hızla, pırıl pırıl açıverirler ya işte, öyle : birdenbire geliverir yaşamının anlamı.

İşte, bak: gidiyor o tekne kimseyi getirmemişken.