Her akıllı insan hayatın güzel bir şey olduğunu, amacının da mutlu olmak olduğunu bilir, dedi babam üç güzel kızı seyrederken. Ama yalnızca aptallar mutlu olur. Nasıl izah edeceğiz bunu?

Şeytan: Ama hiç unutmayacağım, evet gururla hatırlayacağım birşey var: "Ben insana Secde Etmedim."

Bir kaderim vardı,belliydi;onu görüyor,kabul ediyordum(...)Yazar olacağımı da o gece iyice anladım.Bunun için insanın yalnızca bakması,görmesi,gördüğünü anlaması ve kelimelerle söylemesi gerekiyordu.

Çünkü insanoğlunun en büyük yanılgısı, binlerce yıllık en büyük aldatmaca budur: Fakir olmak ile aptal olmak hep birbirine karıştırılmıştır.

Bazıları tanıyarak aşık olur bazıları tanımadan. bende tanımadan aşık oluyorum İpek. Çünkü tanıdıkça aşık olamıyorum. İnsanların kusurlarını görüyorum.

Mutsuzluktan hiçbir şey yapamaz olunca, mutluluğu düşünmeye başladım.

Aşk zaten her şeyi söyleyebilme isteği değil miydi ?

Sana kızmıyorum, çünkü, bütün iyi insanlar gibi, kötülüğünü farkında olmadan yapıyorsun.

Göğe çıkıp yıldızların ışıltısına ulaşmak yerine, şimdi üzerinde uyuduğumuz toprağın içine girmeyi hayal etmemiz doğru muydu?

Sanki toprağı kazdıkça, ustama göre Allah'ın ve meleklerin katına doğru ilerliyorduk. Oysa geceyarısı esen serin rüzgar, lacivert gökkubbenin ve ona asılı on binlerce titrek yıldızın tam ters yönde olduğunu hatırlatırdı.