"Onlar yoksulluğun, para kazanmakla unutulacak bir suç olduğunu sanacak kadar masum insanlardı."

"Hafızanın bahçesi çoraklaşmaya başlayınca insan elde kalan son ağaç ve güllerin üzerine şefkatle titrer. Kuruyup gitmesinler diye sabahtan akşama kadar onları sulayıp okşuyorum : Hatırlıyorum hatırlıyorum ki unutmayayım."

Herkesin bildiği gibi şeref meselesi gibi laflar aslında insanların birbirlerini gönül rahatlığıyla öldürmeleri için icad edilmiş bahanelerdir.

Sizce Mevlut gibi kolayca yoldan çıkan biri İstanbul'da başarılı olabilir mi?

Hem Kültepe hem de Duttepe'de yaşayanlar rüyalarında düzenli aralıklarla ve şaşırtıcı benzerliklerle aynı kişileri görüyorlardı: Erkek çocukları: İlkokuldaki kadın öğretmen Kız çocukları: Atatürk Yetişkin erkekler: Hazreti Muhammed Yetişkin kadınlar: Adı belirsiz, uzun boylu, Batılı bir film yıldızı Yaşlı erkekler: Süt içen bir melek Yaşlı kadınlar İyi haber getiren genç postacı

Çünkü toplumların hayatını belirleyen önemli şeyler insanların birbirine benzeyen yanlarından değil benzemeyen yanlarından çıkıyordu.

Köyden gelen arkadaşları eğitmek için derneğe ve Altaylı Karate ve Tekvando Salonu'na hemen bedava üye yaptık ki Türklük tarifi nedir, Orta Asya neresidir, Bruce Lee kimdir, lacivert kuşağın anlamı nedir öğrensinler .

Mahalle çeşmelerinin her köşesi sloganlar ve afişlerle kaplıydı; kahvelerin önünde sigara içerek bekleyen kişiler aslında tabancalı nöbetçilerdi; aileler, insanlar geceleri sokaklardan kaçıyor ve sanki kendi iç alemlerine sığınıyorlardı; eski masallar gibi saf ve sınırsız bu gecede Türk olmak yoksul olmaktan çok daha iyi bir duyguydu.

Siyasetin aşırısında yapmacıklı bir şey vardı.

''Aslında komünistlerin fakirleri korumasını seviyorum,'' dedi Mevlut ''Ama Allah'a niye inanmıyorlar?''