İnsanlar , düşündüklerini söyleyenleri sever

Yalnızca gözyaşlarıyla yıkananlar kazandım diyebilir!

Bir yeri soyuyor filan değildik.
Biz umutsuzduk.
Umutsuz, sefil ve başınızı sallamanıza neden olacak kadar acınası...

"Bu son işten sonra soygunculuktan, hırsızlıktan, barbarlıktan emekli oluyorum."
"Daha kariyerin olmadan nasıl emekli olacaksın ki?"
"Kapa çeneni! İniş çıkışlarım olduğunu itiraf ediyorum ama artık sona ermek zorunda."

Bir zamanlar birbirimizin en iyi arkadaşıydık ve şimdi neredeyse birbirimize söyleyecek hiçbir şeyimiz yok.

Önce renkler.
Sonra insanlar.
Ben genellikle böyle görürüm.
Ya da en azından böyle görmeye çalışırım.

Aslında Rudy Steiner, kızlarla takılmayı seven o küçük atak fırlamalardandı. Her çocuklukta böyle eğilimler vardır. Bunlar özellikle herkes karşı cinsten korktuğu için bu korkuyu reddeden çocuklardır ve bir karar vermekten korkmazlar.

Beş: Kalbinin derinliklerinde bir yerde bir kaşıntı vardı, fakat kaşımamaya dikkat ediyordu. Ortaya çıkabilecek şeylerden korkuyordu.

Bunu bilmiyordum. Yahudi olmak için para mı ödüyorsun? Bir belge filan mı alıyorsun?

Bir de Alex Steiner gibi insan biçimli kütükleri andırarak duranlar ve görev gereği mekanik bir şekilde alkışlayanlar vardı. Ve güzel. Teslimiyet.