Aşk, iki kişinin kendini aradan çıkararak biz olma halidir.

Aşk, bir gün söneceğini bildiğin yangını başlatmaktır.

Birlikteyken değerimiz vardır. Bir madeni paranın iki ayrı yüzü gibi; birlikte ama ayrı.

Kimi kendini anlatmak, kimi de kendini gizlemek için yazar.

Aşk, seni vurabilecek bir silahı, seni vurmayacağına inandığın birine tereddütsüz vermektir.

Ne yapıyorsun? Hiç doğmamış bir güneşin batışına mı üzülüyorsun? Senin olmayanı kaybetmek niye bu kadar üzdü seni?

Gitmek için mi geldin? Bir gün köklerinden kopartıp atacağı bir çiçeği neden sular ki insan? Neden geldin?

Oysa beni yaşamaya sen alıştırmıştın. Halbuki, aşk, mutlu olmak adına dibini görmediğim bir uçuruma atlamaktı benim için. Sen bana ne yaptın böyle? Bak sancağı düştü kalbimin.

Bir anlamım olmalıydı senin için. Böyle sebepsiz gitmemeliydin. Sahi ben senin için neydim?

Uğruna heba olunacak bunca şey varken, ben sadece seni seçmiştim. İnsan solunda taşıdığını sonunda bulamazsa ne hale gelir bilir misin? Ne acıdır ölümüne severken diri diri gömmek! Belki de hata bende. Çünkü aşk yalancı bir sürme. Ağlayacağımı bile bile çektim gözüme... Aynı denizin farklı kıyılarıyız şimdi seninle...