Eskide kalanlarını unutmak, yenisini de eskitmek için baktığın bir yüz müydüm senin için? Oysa ben korkularımı bile korkmadan sundum, sense gelip oradan vurdun! Ya giderse korkusuydu vurulduğum yanım.

Terk etmek denen şiirin kaçıncı satırında unutur insan? Bunu en iyi sen bilisin. Artık yatmalıyım. Yatağımdaki cehennem beni bekler. İyi geceler.

Gidecek hiçbir yol yokken bir yolcu gibi beklemek öyle zor ki. Öyle zor ki senden gönderilmek... Şimdi sakin bir boşluğa sığınmak istiyorum. Senden öncesi, bizden sonrası gibi bir boşluğa...

Tekrar güvenebilir miyim sana bilmiyorum. Yıkıldı sana olan inancım. Ama seni seviyorum hala... Sevdiğin birine güvenebilirsin; peki güvenmediğin birini sevebilir misin? Kendimle çelişkideyim.

Aslında senin hiç suçun yok; ben aşkıma fazla güvenmişim. Kimin doğru olduğunu bilmesem de senin yanlış olduğuna artık eminim. Tehlikeli bir armağanmış bana kalbin.

En çok ayrılıktan korkuyordum. İnsanın korktuğu başına gelirmiş. Şimdi senden korksam, başıma gelir misin?

Hem çoktandır tanıyor gibiyim seni, hem daha demin gibi. Ama dün ilk defa selam vermeden geçtin aklımdan ve bu sabah uyandığımda yüzün gözümün önünde değildi. Sanırım unutuyorum seni. Zihnimin kör noktasısın artık. Ölsem de kurtulamayacağım bir ruh bataklığı; önce acıyla çarptığın, sonra yarama sardığın... Ne olur kusuruma bak sevgili! Bak ve gör eserini.

Değiştim biraz. Kendimle barışmam uzun zaman aldı. Bir başkasını beni anlamaya ikna etmem çok daha uzun sürer biliyorum. Buna da alışırım. Hayat devam ediyor çünkü... Gündüzü anlamak için geceyi beklemek gerekiyormuş. Uzun bir yoldu ve bitti.

yağmurlar adını çizseydi yüreğime gözyaşı tufanlarıyla yağmalanmazdı bu sevda oysa amansızlığın burçlarında bencilliği unutup sencil yaşamak vardı bir zaman hasret kokulu günlerin tortuları böyle çökmezdi gözlerime hani sevdalar sevda gibi yaşanırdı hani yenilgi sandığın yengiler vardı suskun

dudağında kırmızı bir notayla şarkılar dokuyorsun sağırlığıma "hani gitmesen diyorum hani gitmesek diyorum" gitme sisli ülkemin çığlık notası damarımda patlayan kırık şiirim sen aşkın anadilisin kalabalıktan yalnızlık yapma becerimsin