Kimi zaman insanın kafasında bir ışıklar birden yanıverir. Hemen herkese olur bu. Aydınlığın gittikçe büyüdüğünü, dinamite yaklaşan tutuşturulmuş bir fitil gibi ilerlediğini duyarsınız. İnsanın karnını ağ gibi saran bir duygu, sinirlere, kollara yayılan bir sevinçtir bu. Teninizde, havanın dokunuşunu duyarsınız. Derin derin aldığınız her soluk, size büyük bir tat verir. Başlangıçta, gerine gerine esnemenin hazzını verir insana.Beyninizde bir şimşek çakar, gözlerinizin ötesinde bütün dünya ışıl ışıldır. Yaşantınız kurşun gibi geçmiş, topraklarınız, ağaçlarınız karanlık ve sıkıntılı olabilir. Olayların en önemli olanı bile silik ve renksiz gelebilir, ama sonra birden o ışık. Bir ağustos böceğinin şarkısı kulağınızı okşamaya başlar,toprak kokusu bir türkü gibi genzinize dolar, gözünüz bir ağacın altında titreşen ışıklarla okşanır.O zaman insan ileri atılır, bir sel gibi boşanır,ne kadar aksa tükenmez. Bana göre, bir adamın yeryüzündeki önemi, kafasında çakan bu şimşeklerin gücü ve sayısıyla orantılıdır. Gerçi öznel bir şeydir bu, ama bizi dünyaya bağlayan da budur.Bütün yaratıcılıkların anasıdır. Ve insanlar arasındaki farklılığın da ölçüsüdür.

Belki hepimizin içinde, kötü ve çirkin şeylerin ürediği, serpilip boy attığı bir sarnıç vardır. Ama bu kültür bitkilerinin çevresi parmaklıklarla kuşatılmıştır, tırmanır tırmanır, yeniden sarnıca düşerler. Bazı kişilerin o alabildiğine karanlık sarnıçlarında, kötülükler semirip güçlenerek parmaklıkları yıkamaz mı? Bu adam bir canavar kesilmez mi? Biz, kendi saklı sularımızda, ona bir yakınlık duymaz mıyız? Hem melekleri, hem de şeytanları anlayamamamız saçma olur. Çünkü onları icat eden, yine bizler değil miyiz?

Bazı insanlar, bütün dünya ile yürekten dostturlar. Bazıları da kendilerinden nefret ettikleri için, çevrelerine de nefret saçarlar.

Bazı insanlar, bütün dünya ile yürekten dostturlar. Bazıları da kendilerinden nefret ettikleri için, çevrelerine de nefret saçarlar.

''Günah çok garip bir şeydir,? dedi Samuel. ?Bence bir adam, içinde dışında ne varsa, hepsini silkeleyip atsa, yine de bir yanında, kendini rahatsız edecek birkaç küçük günah saklamayı başarır.Günahlar, en son vazgeçebileceğimiz şeylerdir.''

''Günah çok garip bir şeydir,? dedi Samuel. ?Bence bir adam, içinde dışında ne varsa, hepsini silkeleyip atsa, yine de bir yanında, kendini rahatsız edecek birkaç küçük günah saklamayı başarır.Günahlar, en son vazgeçebileceğimiz şeylerdir.''

Bazen insana, hasmı dostundan daha çok yardımcı olur.

Bazı insanlar, iyileşmeyi, hastalıklarının şanına leke sayarlar. Ama zaman denen yakı, şan şeref dinlemez. Herkes iyileşir, yeter ki beklemesini bilsin.

''Birçok insan,ayrıntıları okumaz,beni en çok etkileyen şey ayrıntılardır.''

Eğer bir öykü bize üzüntü veriyorsa, aynı üzüntüyü kendi içimizde de taşıyoruz demektir.?