"Ama biz onlara benzemiyoruz. Bizim hayal ettiğimiz bir gelecek var. Konuşabileceğimiz, bizi umursayan biri var. Gidecek yeri olmadığı için bar köşelerinde sürünüp sıfırı tüketenlerden değiliz biz. Başkaları hapislere düşüp oralarda çürüse, kimsenin umurunda olmaz. Ama biz onlara benzemeyiz."
"Biz onlara benzemeyiz. Niye mi? Çünkü... çünkü yanımda sen varsın, beni kollarsın, senin için de ben varım. Niyesi bu işte." (S. 20)

"Öyle ya, kutu gibi bir evimiz olur, herkesin kendi odası... Ufağından bir de tombul döküm soba, kış boyu sıcacık yanar. Arazı çok büyük olmadığı için işimiz pek ağır olmaz. En fazla günde altı yedi saat çalışırız. Günde on saat arpa yüklemek zorunda kalmayız. Kendi ektiğimizi kendimiz içeriz. Böylece ne kadar ürün aldığımızı da biliriz." (S. 62)

"Kimsesi yoksa delirir insan. Kim olduğu hiç önemli değildir, yeter ki yanında biri olsun. İnan bana, insan fazla yalnız kaldı mı, hastalanır." (S. 76)

"Yollara düşüp çiftliklerin kapısını çalan böyle yüzlerce adam gördüm ben. Hepsinin omzunda bir çıkın, kafasında da aynı düşünce vardır. Yüzlercesini gördüm. Devamlı gelir, giderler. Hepsi de o küçük toprak parçasının hayalini kurar. İçlerinden bir tanesi bile o hayali gerçekleştirememiştir. Tıpkı cennete gitmek gibi... Herkes ille de küçük bir toprak parçası isteyip durur. Ben burada çok kitap devirdim. Ne cennete giden çıkmıştır, ne de toprağa kavuşan. Hepsi senin kafanın içindedir." (S. 77)

"Hani bazen olur ya; yaşanan o an yerleşti kaldı ve tek bir andan çok daha uzun bir süreye yayılıp geçmek bilmedi. Sesler durdu, hareketler durdu, bütün bunlar tek bir andan çok ama çok daha uzun sürdü." (S. 95)

"Bizim gibilerin ailesi yoktur. Biraz para kazandılar mı, son kuruşuna kadar yerler. Yaşayıp yaşamadıkları kimsenin umurunda değildir." (S. 106)

İnsanın yüreğinin iyi olması için akla ihtiyacı yoktur. Bana zaten bu ikisi birlikte pek olmuyor gibi geliyor. Gerçekten akıllı bir adama bakıyorsun, hiç de iyi biri olmadığını görüyorsun

..."kitaplar bir halta yaramaz. İnsanın birine ihtiyacı vardır, birine yakın olmak ister." İnler gibi devam etti. "Kimsesi yoksa delirir insan. Kim olduğu hiç önemli değildir, yeter ki yanında biri olsun. İnanın bana, insan fazla yalnız kaldı mı, hastalanır."

İnanılmayan bir gerçek, insanı yalan kadar yaralar.