"Dağılan ruhumun parçaları ile doludur şehrin sokakları..."

Neşeniz maskelenmemiş kederinizdir.
Ve içinden kahkahanızın yükseldiği kuyunun ta kendisidir çoğu zaman göz yaşlarınızla doldurulmuş olan.

Uzundu surları arasında geçirdiğim ıstırap günleri ve uzundu yalnızlık geceleri ve kim pişmanlık duymadan ıstırabından ve yalnızlığından ayrılabilir ki? Ruhun nice şerhalarını saçtım şu sokaklara ve ne çoktu hasretimin şu tepelerin arasında

Bir kadın bir erkeğe dedi, "Seni seviyorum." Ve adam dedi, "Sevgine layık olmak, yüreğimdedir." Ve kadın dedi, "Sen beni sevmiyor musun?" Ve adam ona baktı yalnızca, ve hiçbir şey söylemedi. Ardından kadın bağırdı, "Senden nefret ediyorum." Ve adam dedi, "O zaman nefretine layık olmak da yüre­ğimdedir."

Yüreğinizin yalnızlığında yaşayamaz
Hale geldiğiniz anlarda
Yaşamaya başlarsınız dudaklarınızda.

Yenilgi, yenilgim, benim ölümsüz cesaretim. Sen ve ben fırtınada birlikte güleceğiz. Biz ikimiz, derin mezarlar kazacağız içimizde ölmekte olanlara. Tutunacağız, tüm kuvvetimizle, güneşin karşısında ve tehlikeli olacağız.

Kuyunuz dopdoluyken susuzluktan korkmak dindirilemez bir susuzluk değil mi?

Sonra sana karışacağım, sınır tanımayan bir büyük denize sınır tanımayan bir damla olarak.

Başınıza tacı oturtacak olan da, sizi çarmıha gerecek olan da sevgidir.

Ve yüreğinize gömdüğünüz sevgili için iyi bir şeyler dileyip yatın: dudaklarınızda onu yücelten bir şarkı olsun.