Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden?
Bilmem, bu yanardağ ne biçim korla tutuştu?
Pervane olan kendini gizler mi alevden?
Sen istedin, ondan bu gönül zorla tutuştu.
...
Vur şanlı silahınla, gönül mülkü düzelsin
Sen öldürüyorken de, vururken de güzelsin!

Komünizm (ve onun mutedil şekli ve anası olan sosyalizm) ise ezilen insanların haklarını güya korumak için ortaya atılmış, fakat ortaya atılırken milliyet gibi, ferdî mülkiyet ve din gibi bazı esaslı unsurları inkâr etmek gafletine düşmüş ve bünyesine hiçbir inanca bağlı olmayan menfaatçileri de karıştırarak büsbütün bozulmuş hayalî bir meslektir. Bu mesleğin en büyük yanlışlarından birisi de kendi sistemini dünya ölçüsünde tatbike kalkmış olmasıdır. İzaha lüzum yoktur ki insan topluluklarının hepsi aynı şartlar, prensipler ve kanunlarla idare edilemez.

Birinci cihan savaşından sonra insanların sola doğru gittikleri sanılmıştı. Bu zan yanlış çıktı ve birkaç serbest seçim insanların bilâkis sağa temayül ettiğini açıkça gösterdi: Alman faşistleri, yani millî sosyalistler, serbest seçimle iktidar mevkiine geldi. 1936 son kânununda yapılan Yunan seçiminde komünistler 300 saylavlıktan 15ini, yani reylerin %5'ini kazanabildiler. Netice Yunanistan da krallığın yeniden kurulması ve komünizmin yok edilmesi oldu. 1936 Mayısında yapılan Belçika seçiminde sağlar 441, sollar 248 saylavlık elde ettiler. Solların da ancak 27 tanesi komünistti. Buna mukabil sağ tarafta bulunan ve yeni kurulup seçime ilk defa iştirak eden Belçika faşistleri 78 azalık kazanmışlardı. 1936 ikinci teşrininde yapılan Amerika seçiminde sosyalist ve komünistlerden bir tek saylav seçilmedi. İngiltere'nin güya sosyalist fırkası olan İş Fırkasına gelince, bu, birçok memleketlerdeki sağ partilerden daha milliyetçidir.
Sosyalizm ve komünizm 1936 Şubatı seçiminde 169 saylavlığa karsı 233 saylavlıkla İspanya'da kazandıysa da ömrü pek kısa oldu. Franko'nun temsil ettiği faşizm İspanya'yı
temizledi. Franko'ya dışarıdan yardım yapıldığı ve bu sayede kazandığı söylenemez. Çünkü solcu İspanya'ya da aynı yardım, hem de deniz aşırı yerlerden değil, sınırlardan yapılmıştı.
Komünizmin kısmen veya tamamen galebe çaldığı İspanya ve Rusya, medenî dünyanın en
geri ülkeleridir. Zaten komünizm ileri ülkelerde hiçbir zaman tutunamamıştır. Geçen cihan
savasından sonra ileri ülkeler olan Macaristan ve Şili'de bir iki ay, daha geri olan İspanya'da
iki yıl, en geri olan Rusya'da ise yirmi yıl sürmüştür. İleri ülkelerde komünizmin tutunamadığına son örnek de Rusya'dır. Rusya, Alman ve Amerikan mühendislerin
yardımıyla yirmi yıllık bir çalışmadan sonra kültür ve teknik alanlarında bir hayli ilerleyince
komünizme tahammül edememiş, hakikî komünizm taraftarı olan Troçki grubu tasfiye
edilmiştir.

Demokrasi yeryüzünden kalkarsa onun yerini tutacak olan kuvvet her halde komünizm olmayacaktır.

Türkçülüğün yabancı malı ve İkinci Wilhelm Almanyası tarafından Türkiye'ye sokulmuş bir fikir olduğu hakkındaki iddia baştan başa yanlıştır. Bunu ileri sürenler zekâdan mahrum değillerse, bozguncu fikirleri var demektir. "Türklerin başka uruklardan üstünlüğü" düşüncesi demek olan Türkçülük pek eski çağlardan beri Türkler arasında yaşayan bir ülküdür. Eserini 1077'de tamamlayan Kaşgarlı Mahmut'ta bu fikrin, bütün samimiyetiyle, yaşadığı görülüyor. "Tanrının, Türkleri has ordusu saydığı ve tedip etmek istediği milletlerin üzerine Türkleri gönderdiği" fikrini, Kaşgarlı Mahmud, kitabında zikreder. Millet fikrini tanımayan Müslümanlığın en koyu çağında, hilâfet merkezi olan Bağdat'ta bu sözlerin yazılması Türklerde bir üstünlük duygusu olduğunu göstermez mi? Abbasî ordusundaki Türkler, Türkçeden başka dil bilmemekle övünürlerdi. Çünkü insan dili olarak yalnız Türkçeyi tanıyorlardı. Mevlânâ gibi Acem kültürüyle yoğrulmuş ve acemce büyük eserler meydana getirmiş olan bir mutasavvıf bile acemce bir şiirinde "Türk gibi çevik ol, Acem gibi mıymıntılık etme" diyecek kadar Türkleri üstün görüyordu.

Hakkımda türlü türlü sözler söyleyen insanlara ve hakikî fikrimi soranlara şunu söylemek isterim ki ben ne faşistim, ne demokratım. Ben, yabancı kaynaklı hiçbir fikri benimsemeye tenezzül etmeyecek kadar millî şuur ve gurura malik bir Türk'üm. Siyasî, içtimaî mezhebim Türkçülüktür.

Sevdiği büyük askerler arasında Mete başta gelirdi. Çünkü o hem asker, hem de teşkilatçıydı. Ordu değil, millet yaratan adamdı.

İnsanlar güvenilmeye layık değildir.

Bana insanlardan mı bahsediyorsun? demişti. ''İnsanlar mazide ve tarihin yaprakları arasında kaldılar. Bu gördüklerin birer karikatürden başka bir şey değildir.