Yakınlarını kaybetmek türünden felaketlerin etkilerini hemen oracıkta ararız, ama çok uzakta bir yerde de olabilir, ancak zamanı geldiğinde ortaya çıkar.

Ama biliyor musun ki bu dünyada hiçbir zaman ortada hazır bir bağlantı yoktur. Bağlantıları biz kurarız.

Âşıklar böyledir işte Nihalciğim, kısacık bir anı bütün ömürlerine yaymak isterler.

Gülüşümüzün bütün dişleri tamdı da gençliğimizin üç dişi eksikti.

Tabii sonradan unuttum. O duygular, o düşünceler silindi. Ama yaşımın insanı olma şansımı kaybetmiştim ben sanki. O gün.

Ortada iki erkek ve bir kadın varsa, edebiyat ve sinema başımıza taş yağdırır, kolla kendini!

Sana doğru yuvarlanan yumağın kedisiyim ben.

Tozlu tavan arasına girmek, eski bir sandığı açmak, sararmış bir defterin sayfalarını çevirmek filan demiyorum beni kesmiyor. Geçmişimizle bağlantı kurmanın tek yolu hatırlamak mıdır? Başka bir eylem yok mu, olamaz mı?

Aşkın insanı zenginleştirdiğini biliyorduk, fakirleştirdiğini de bilelim.

Okumak kimilerine yazmayı öğretir, banaysa yazmamayı öğretti. Edebiyat ve ibadet dahil, bir tür vecd hâli yaratan bütün faaliyetlerin nihai amacı o faaliyeti yapmamayı öğretmek olmalı. Üstelik, edebiyatçıların, özellikle de şairlerin, güzellikle ilişkilerinin sorunlu olduğunu düşünüyorum. Ya ona itaat etmek ya da hükmetmek istiyorlar. Güzellikle birlikte uslu uslu yaşayamıyorlar vesaire vesaire.