Barış gerçekten daha değerlidir Voltaire

Bir Arap atasözü: "Susma ağacının meyvesi barıştır."

Eristik diyalektik, insanın doğasında yatan dogmatikliğin işleyişini araştırıp açıklar.

Biz dünyayı bütünüyle nesnel bir tarzda ancak artık ona ait olduğumuzu bilmediğimizde kavrarız; ve biz ne kadar münhasıran onların bilincinde ve ne kadar az kendimizin bilincinde olursak her şey o kadar güzel görünür.

Esasen deha tam da bireysel bir iradenin hizmeti için gerekli olan bilgi gücünün fazlasının mevcudiyetine dayanır ve bu fazla serbest hale gelir, işte o zaman dünyayı iradeyle ilişiksiz/irtibatsız olarak kavrar.

Şimdi eğer estetik objelerin verdiği zevkin koşulu her türlü istemeden arınmış bütünüyle nesnel, sezgisel kavrayış ise, bu onların ortaya konulması veya vücuda getirilmesi için çok daha fazla böyledir. Her güzel resim, her halis şiir resmettiği ruh halinin damgasını taşır.

Dünyanın ve hayatın dolayımsız kavranışında biz şeyleri genellikle ilişkileri itibariyle ve dolayısıyla mutlak değil izafi öz ve varoluşlarına göre düşünüp değerlendiririz.

Nesnellik kendi başına bir kimseyi sanatçı olmaya muktedir kılar; fakat bu ancak kökünden, iradeden ayrılan zihinle, onun özgürce hareket etmesiyle ama yine de azami derecede etkin olmasıyla mümkün olur.

Şimdi bize keyif veren bir manzaradaki nesnelerin güzelliği, eğer bunlarla her zaman bilincinde olduğumuz ve öyle kaldığımız kişisel ilişkiler içinde olsaydık kaybolurdu.

Mutluluk yahut tatminin menfi bir tabiatı vardır, yani sadece bir ıstırabın sona ermesine dayanır, oysa acı ve ıstırap müspet bir şeydir, bu akıldan çıkarılmamalıdır.