" İnsanları sözleriyle değil, hareketleriyle ölç! Ondan sonra da arkadaş olabileceğin insanı seç. İpin ucunu bir verirsen ellerine yandığın günün resmidir. "

" Kanun kağıtlarda kaldı. Böyle yaz... "

Memed elini uzattı, usulcana: "Hatçe," dedi. Hatçe: "Can," dedi. "Yolunu, yolunu çok gözledim. Gözlerim yollarda kaldı." Sıcaklıkları birbirine geçiyordu. Nefesleri bir yalım rüzgarı gibi. Birbirlerine biraz daha sokuldular. Başı dönüyordu. Buz gibi, yumuşacık ipekli, bir su gibi, karanlıkta Memedin elinden Hayçenin ellerine aktı. Bir zaman öylecene sarılmış kaldılar. Konuşmadılar. Tir tir titriyorlardı. Bacakları geriliyordu. Taze çimen kokusu... Başı dönüyordu. Syf 83/1. Ktp

«İnsanlık öldü mü?» dedim. «Yok,» dedi, «ölmedi, ölmedi ama, bir şeyler oldu, başka bir yerlerde sıkıştı kaldı herhalde?

- "İnsanlık öldü mü?" dedim. - "Yok" dedi, "ölmedi, ölmedi ama bir şeyler oldu, başka bir yerlerde sıkıştı kaldı herhalde?" - "Kuşlar da gitti." İnsanlıkla beraber kuşlar da bir bir yok oldu gitti?

Niye böylesine insanlar insanlığı unuttular?

"İşte kuşlar da gitti." "Giderler, aldırma.

...böyle bir tek söz bile söylemeden gitmek de,sırtını dönüp gitmek de neyin nesi?

Belki bir yerlerde,bir köşelerde kuş alıp salıverecek kadar yüreği yufka birkaç insan kalmıştır,kim bilir belki.

Eskiden insanlar iyiydi...