Boyum 1.92, 86 kiloyum, burcum yay, göz ve saç rengim değişken, en sevdiğim yemek; annenin vişneli keki, en sevdiğim renk, siyah... hayır, dur; dur: elbette ki henüz hiç bir tarifi olmayan gözlerinin rengi ama... "Gözlerimin rengini unuttun, değil mi?" "Bunun hiç bir tarifi yok, Ellie. İnan bana."

Onu yanımda istiyordum, başka türlüsü mümkün değildi.

Seni gördüğüme çok sevindim. Hep sevinirim zaten.

Hep yeni birileriyle tanışacaktı. Yeni kadınlarla. Onun hafızasında nasıl yer edebilirdim? Bir kaç saat sonra omzundan yok olacak gülünç bir ısırıkla mı?

Sonsuza dek. Günün birinde ölecektim ve o hala yaşayacaktı.

Eğer yapabilseydim, senin o küçük, sivri diş izlerini tenimde sonsuza dek taşırdım.

O bağlı, ben özgür ama yine de tutsak.

Biz birbirimizin zaferiydik. Ben onun, o benim.

Gülümsemesi sıcak bir günde içilen bir yudum serin su gibiydi.

Hâlâ gerçeğin içinde miydik, yoksa ucuz bir romanda mı?