Dağlar, vatanının dağları; yerle gök arasındaki köprü, sevginin, düşün, aşk hayallerinin köprüsü. Onun dağları, yaralı yüreklerin ilacı, susamış, kuru boğazların suyu, açların ve çaresizlerin ekmeği, her şeyin pınarı, duruluğun, temizliğin, huzurun ve gerçeğin kaynağı. Dağları, evet, başı sonu olmayan derelerin, ırmakların pınarı, toprağın ve dünyanın bereketi, suların ve kokuların bereketi, tayr û tayurun, arı kuşlarının, bulbullerin stranı, aslanların, kaplanların, ayıların, kurtların korunağı, kartalların,
şahinlerin, atmacaların yuvası. Dağlar Ülkesi'nin dağları;
yüzlerce, binlerce yıldan beri yaşlı, dünün ve günün şahlanışlanyla genç, ölümsüz, sınır boylarında başı dik, asi, isyancı makamı, dengbêjlerin ağzında deyiş, şairlerin dizelerinde sözcük... Bu dağlar, bu yalçın, güzel dağlar... Umut yurduna dönen, umudun kendisi olan dağlar.