Bizim dışımızda bir sonsuzluk var mı? Kendiliğinden var olan bu sürekli sonsuzluk, sonsuzluk olduğu için illa ki maddesel olacaksa maddesi tükendiğinde bir yerlerde sınırlı mı kalacak yoksa sonsuzluk olduğu için illa ki ilahi bir kavrayışın ürünüyse, ilahi kavrayıştan yoksun kaldığında sona mı erecek? Biz kendimizi varoluş düşüncesine dayandırırken, bu sonsuzluk içimizde bir öz düşüncesini uyandırıyor mu? Başka bir deyişle, bizim de bağlantılı olduğumuz bir mutlak mı?

İnsanların hepsi belirsiz bir süre için ertelenen ölüm cezasına mahkumdurlar...

Ne yazık..! Dünyada sadece tek bir varlığı sevmek, onu bütün kalbiyle sevmek ve karşınızda durup size bakar, cevap verir, konuşurken, sizi tanımadığını fark etmek!sadece onun tesellisine ihtiyaç duymak ve bunu yapması gerektiğinden habersiz olan tek kişi olduğunu anlamak..!

Refah döneminde ısrarlı bir muhalefet yapmayan yıkılış döneminde susmalıdır.

Bence, Devletin en önemli iki memurundan biri, süt nine, diğeri de öğretmendir.

Başkalarının yaptıkları kötülükleri gizlediği gibi, o da iyiliklerini gizli yapardı.

Bu adam iki duygu canlandırırdı. Biri devlete karşı olan saygısız otoriteye hayranlığı, diğeri de asayişsizliğe beslediği nefret.

Halk onun için şöyle derdi: Hiç de kibirli olmayan bir zengin adam, hiç de neşeli olmayan, mutlu bir adam.

Namuslu kalmış ve yoksulluk çekmiş bir kimsenin tek bir metelikle neler alabileceğini çok iyi öğrenmişti. Bu da bir sanattı.

Geceleri beş saat uyur, günün geri kalan kısmında dikişlerimi dikerek ekmeğimi nasıl olsa kazanırım. Hem zaten üzgünken insanın iştahı da olmaz.