"... Çok insan düşkünü bir insan. Düşüncelerle değil, insan ilişkileriyle yaşıyor. O da belki iyi bir yöntem. "

Karşılıklı gülsek. Gülebilir miyiz dersin? Gülebilir misin?

Başlangıç ve son yok zaten. Her şey aynı.

Öleceksem de ne nedenle öldüğümü bile bilmek istemiyorum, taş devri insanı gibi ölmek istiyorum, o da benim seçeneğim.

Başlangıç ve son yok zaten. Her şey aynı.

Yoksa böylesi bir özleme alıştık mı? Böylesi bir bölünmenin acısını severek mi çekiyoruz?

Kendim hakkında karar vermekten yoksunum. Sanki bir eşyayım. Konuşup, fısıldaşıp, istedikleri yere koyuyorlar beni. Derin bir uykudan uyandırılıyorum.

Hiç düşündünüz mü? Ölen bir insanı gerçekten bir kez daha görebilir misiniz? Ölen bir okula gidebilir misiniz? Ölen bir evde uyuyabilir misiniz? O yıllar öldü. O yılları bize öldürecek biçimde yaşattılar.

Yaşam, şöyle bir yaşanıp geçmek için var olmak değildir. Aksine insanları, en insancıl yaşamlara ulaştırmanın mücadelesinin verildiği bir olgudur.

"En çok ve en uzun sana inandım."