Akıl hastası olmaktan korkmak,akıl hastası olmaktan daha güç bir durum.Çünkü korkular sürekli.Tedirginlikler sürekli. sf:99

Neden dost olmadan,erkek-kadın, karı-koca olmaya çabalıyoruz ?

Sınırları tanıyan, benimseyen, bu sınırlara uyum gösteren hiçbir insan, karşı çıkmanın sonundaki bireysel bağımsızlığa erişemeyecek. Hem karşı çıkıp, hem de sınırlarda yaşayan insan, yaşamı boyunca çıkmazından sıyrılamayacak.

"Kuşları aptal buluyorum, dedi bana. Onlara ne anlatmak istediğini anlayamadım." (Sayfa 22)

"Kuşları aptal buluyorum, dedi bana. Onlara ne anlatmak istediğini anlayamadım." (Sayfa 22)

Geç saatlerde odama çekildiğimde her şey sessiz oluyor. İçinde yaşadığım kent, bugüne değin içinde yaşamış olduğum kentler siliniyor, geriye çocukluğum bile kalmıyordu.

Eski aşklara dönemezsin, ama eski kitaplara dönebilirsin. (Kitapların ölmezliği buradan mı gelir?) Bu nedenle yıllar var ki yalnız eski aşklarımız okuyorum.

Yalnız yaşı olmayan ve dünyalarını kendi içlerinde taşıyan insanlara dayanabildiğimi görüyorum.

İnsan ne denli derin düşünebiliyorsa, sevgisi o denli derindir. O denli doyumsuzdur. Ve acısı da o denli büyük. Yaşam acısı.

Bütün günlerini içerek geçiren, gene de çalışabilen insanları hep kıskanırım. Belli ki sarhoşluk içinde yeryüzüne dayanmak daha kolay.