Dilimi tutmayı ve yüzümü, hiç kimsenin düşüncelerimi okuyamacağı ifadesiz bir maskeye dönüştürmeyi öğrendim.

Elini sımsıkı tutup, kendimi kameralara hazırladım. Bu eli bırakmak zorunda kalacağım o anın gelmesinden deli gibi korkuyordum!

Son çareniz olan bir insanın yüzünü kolay unutmazsınız.

Açlık hiçbir zaman resmi ölüm nedeni olarak belgelenmez.

Sonbaharda, az sayıda cesur ruh, elma toplamak için gizlice ormana süzülür. Ama Çayır'ı görüş alanlarından çıkarmamaya özen gösterirler. Her zaman, herhangi bir belayla karşılaşmaları halinde, koşarak, 12. Mıntıka'nm güvenli ortamına kaçacak kadar yakın mesafede kalırlar. "On İkinci Mıntıka. Güven içinde açlıktan ölebileceğiniz eviniz," diye mırıldanıyorum. Sonra, telaşla omzumun üstünden arkama bakıyorum. Burada, hiçliğin ortasında bile, birilerinin sizi duymasından korkarsınız

Gerçeği öğrenmemiz için, (güzel, kötü) sözlere değil, onu yaşamaya ihtiyacımız vardır.

Ne kadar sempati uyandırırsa, o kadar öldürücü olduğunu unutmamalısın

Ayrıca işler içinden çıkılmaz gibi göründüğü zamanlarda bile,mücadele etmeden teslim olmak benim doğama aykırıydı.

Ben açık bir kitap gibiyim, insanlar sırlarımı benden önce öğrenmiş oluyorlar

Benim kabuslarım genelde seni kaybetmek üzerine