Yasam sendin : Mini minicik,savunmasız ve dünyada hiç kimsen olmadan geldin, bu hüzünlü ve sessiz evi apansız gülüşlerinle,ağlayışlarınla doldurdun.Senin bebek başının masayla divan arasında salındığını gördüğümde her şeyin bitmediğini düşündüm.

Rastlantı,o öngörülemez cömertliği ile bana gene bir fırsat vermişti.

Tanrının olduğu yerde rastlantıya yer yoktur,onu simgeleyen o basit sözcüğe de elbette.Her şey yukardan düzenlenmiş,belirlenmistir.Başına gelen her olay olur,çünkü bir anlamı vardır.

Aile,ancak bir gaz odası kadar havadar ve uyarıcıdır.

Dil dişin ağrıyan yerine değer.

Sevgiye tembellik yakışmaz,onu dolu dolu yaşamak için kararlı ve güçlü devinimler gereklidir.

"Yapmaya değecek tek yolculuk, içimize yaptığımız yolculuktur; o özgün çağrıya kulak vermeli, yüreğimizin götürdüğü yere gitmeliyiz."

Yalnızca acı insanı geliştirir. Ama acıyla göğüs göğüse gelmelisiniz,kaçmaya çalışan ya da ağlayıp sızlayan kaybetmeye mahkumdur.

Mutluluğun hep bir nesnesi vardır, bir şeyler yüzünden mutlu olunur, varlığı dışardan bir olaya bağımlıdır. Oysa neşenin nesnesi yoktur. Belirgin olmayan bir nedenle sarar seni, varlığı güneşe benzer, kendi yüreğinin ısısıyla yakar.

Yapılacak ilk devrim,insanın kendi içinde yapacağıdır. İnsan kendi hakkında bir düşünceye sahip değilken bir düşünce uğruna savaşmak,yapılabilecek en tehlikeli şeylerden biridir.