?Ruh ve vicdanın sürgüne gitmesi bizleri boş kutulara dönüştürdü...?

Can sıkıntısının panzehri meraktır. Açık, sürekli harekette olan bir zihindir. Bilginin yolunu izleyen asla sıkılmaz...

?Ortak hayal gücünde ruh varolmayı kesti ve bu silinişte en yakın dostu vicdanı da kendi peşinden sürükledi...?

"Çünkü insan yüreği güzelliğe, şiire, paylaşmaya hasrettir. Çünkü gerçeğin titrek ve solgun alevi gömülüp kalmış olsa da, daima yanar..."

Sözcük yaratabilir ve yok da edebilir...

Uyku sırları ortaya çıkartıyor,diye düşünürken yakaladı kendini;uyurken,pazarda mallarını sergileyen satıcılar gibi korkularımızı gösteriyoruz.

Ona bakmak hüzünlendiriyor beni. Sanki yanımda senden bir parça varmış gibi geliyor,hem de senin en sevdiğim parçan bu, hani yıllar önce o köpek çiftliğinin iki yüz konuğu arasından en mutsuz ve çirkin olanını seçmeyi bilen parçan.

Acaba yalnızlık duyarlılığı derinleştiriyor mu diye ya da insan duyarlılığı derinleştiği için mi yalnızlığı seçiyor diye düşündüğüm çok oldu...

?Şiirler günlerimize minik pencereler açar,? diye yinelerdin, ?günlerin kurşuni havası altında bize farklı bir gerçekliğin göz kamaştıran ışıltısını gösterirler. Teslim olmamaya yararlar..?

Çocuklara dinlemeyi öğretmek gerektiğini bana anlatışını anımsıyor musun..? "Eğer dinlemeyi öğretirsen, içlerine bir çapa atmış olursun. Kulaklar dalgınsa, ilk esintiyle sözler uçar gider. Herkesin pek korktuğu sessizlik aslında yoktur, her mekanın kendi sesi vardır," derdin. "Dinlemeyi öğrenmek gerekir..."