Bir insanın birey olarak kendi hayatındaki yaşantılarının, duygularının çeşitliği sınırlıdır. Ama sanat sayesinde başkalarının duygularını ve yaşantılarını paylaşır ve böylece yaşantı dünyası çok daha zenginleşmiş olur. Budur sanatın insana sağlayacağı en büyük yarar.

Platon... edebiyatın bize gerçek bilgi sağlamayacağı gibi ahlak bakımından da zararlı olduğunu belirtmek ister.

Duyu dünyasında varlıkların mükemmel olmalarına madde engel olur. İstenilen formun gerçekleşmesini güçleştirir. Bunun için maddenin neden olduğu kusurları gidermek sanatçının işidir. Bundan ötürü ressam, yazar veya şair de, gördüğü gibi değil olması gerektiği gibi çizer tabiatı.

"İnsanın" diyor Tolstoy, "bir zaman duymuş olduğu bir duyguyu kendinde canlandırdıktan sonra, bu duyguyu başkalarının da aynen duyabilmesi için hareket, çizgi, renk, ses ya da sözcükler aracılığı ile onlara aktarması -- sanat eylemi budur işte."

Bu aktarımın yer alabilmesi için sanatçının kendi duygusunu dile çevirmesi gerekir; duyguları hakkında bilgi verir yani onları tarif ederse biz bunları zihnî bir yoldan anlarız, ama duygular bizde uyanmış olmaz. Sanatçı işte bu aktarımı yapabilen adamdır.