1.NOTUM Ben bu insanlardan pek çoğunu gördüm ! Onlar yeryüzündeki insanlardan en iyileridir.. syf:21

Bir zamanlar yaşlı bir adam tanımıştım, çok dindar bir insandı. "Her türlü bilgi insandan gelir." derdi. İnsanların öğrettiği şeyler, kitaptan öğrenilenlerden daha acıdır, çünkü insanlar kaba bir biçimde öğretir. Yine de bu şekilde öğrendiklerimiz daha kalıcı ve daha köklüdür...

Bir insanın yaşaması için, hiç de o kadar çok şeye ihtiyacı yok! Bana küçük bir ev gerekirken, neden koca şehirler kurayım..?

?Bir çok kez, insanların sadece sözde acıyan ve seven olduklarını, iş gerçekten acımaya ve sevmeye gelince hiç umursamadıklarını, belki de kendileri de farkına varmadan yaşamın genel düzenine boyun eğdiklerini gördüm...?

-Bütün bunlar seni hiç kızdırmadı mı..? - Her aptallığa kızmaya insanın ömrü yetmez...

Sevgisiz hayatı anlamak olanaksızdır. Hayat kanununun bir savaş olduğunu söyleyenler, yok olmaya aday kör ruhlardır. Ateş nasıl ateşle sündürülemiyorsa, kötülük de kötülük gücüyle ortadan kaldırılamaz..!

.. Bu arada şunu da söylemeliyim ki, kitaplarda karşılaşmış olduğum fikirlerin çoğuyla, bunları okumadan önce, hayat içerisinde karşılaşmıştım...

"İnsanlar unutma ve avuntu arıyorlar, bilgi değil..."

"Nasıl oluyor bu..? İnsan sıradan çizgilere bakıyor, o çizgilerden sözcükler oluşuyor, ben onları biliveriyorum... Ne anlama geldiklerini... Canlı canlı sözcükler, benim sözcüklerim, bizim. Nasıl biliyor, nasıl anlıyorum ben bunları..? Kimse kulağıma fısıldamıyor. Resim olsalardı o zaman kolaydı anlaşılmaları; görür görmez tanırdık ne olduğunu. Ama burada sanki düşüncelerin kendi yazılı. Nasıl oluyor bu..? Açıklasana... Açıklayabilir misin...?" İçini çekti, kitabı ışığa tutup sayfalarını karıştırdı. "Büyücülük, başka bir şey değil...!" dedi.

Dışarı çıktım ve geceleyin şiir yazdım; içinde şöyle bir nakarat vardı : "Görünmek istediğiniz gibi değilsiniz siz"