- 'Benim sevgimin tek amacı, sevdiklerimi mutlu görmektir.'
- Hatalı hayat yaşayan insanlar, durumlarının kötülüğünü görmemek için gözlerini yumarlar. Bu hem kurtuluşu hem mahvoluşu olur onların.
- Olmuş olduğuyla olmak istediği arasında çok uzun bir mesafe vardı ama, içinde uyanmış olan manevi yaratık için artık olmayacak bir şey yoktu.
- Bir tanıdığı ölen her insanda olduğu gibi onlarda da gizli bir sevinç vardı. Çünkü ölen kendileri değil bir başkasıydı...
- Biliyorum ki Tanrı, kullarının ayrı ayrı değil, beraber yaşamalarının istiyor; bu yüzden her birine kendi gereksinimlerini değil, hepsi için gerekenleri esinliyor.
Biliyorum ki insanlar sadece kendilerini düşünerek var kalıyor gibi görünseler de aslnda onlara hayat veren tek şey ?sevgi'dir. Seven Tanrı'ya ;Tanrı, sevene yaklaşır. Sevgiyi var eden sadece O'dur çünkü. - Şunu sakın unutmayın: Önemli olan tek bir an vardır, o da 'şimdi'dir. En önemli an şu andır çünkü bir tek ona sözümüz geçer. İnsana en gerekli olan kişi şu an yanında olan kişidir. Çünkü hiç kimse günün birinde bir başkasına işinin düşüp düşmeyeceğini bilemez. Ve de insan için en önemli uğraşı o an yanında olan kişiye iyilik yapmaktır. Zira bu, insanın yeryüzüne gönderiliş gayesidir!
- Kumar niçin yasak oluyor da ondan bin kere daha tehlikeli olan bir şeye, kadınların yarı çıplak ortaya çıkmalarına ses çıkarılmıyor?
- Bir amaç olmaksızın, sırf yaşamak için yaşamaya ne gerek var!
- Bundan sonra şu gerçeği unutmayın; tek önemli vakit vardır; içinde bulunduğunuz an. O an en önemli vakittir, çünkü sadece o zaman elimizden bir şey gelebilir.En önemli kişi, kiminle beraberseniz odur, zira hiç kimse bir başkasıyla bir daha görüşüp görüşmeyeceğini bilemez; ve en önemli iş iyilik yapmaktır, çünkü insanın bu dünyaya gönderilmesinin tek sebebi budur.
- Çağdaşımız olan her insanın, yaşamı ile bilinci arasındaki çelişki anlaşılacak olursa, derin bir umutsuzluk içinde olduğu görülür. Uygar insanın varlığını dolduran modern yaşam ile bilinci arasındaki tüm öteki çelişkilere değinmeden sürekli silahlı barış durumu ile kendi Hıristiyanlığını gözden geçirmesi bile bir insanı umutsuzluğa düşürmeye, aklından şüphe etmesine, nihayetinde de bu barbar ve çılgın dünyadaki yaşamdan vazgeçmesine yeter de artar. (sf 8)