"İnsanların her yerde çile çektiklerini ve yalnızca bir, iki kişiyle sınırlı insanların mutlu olduğunu binlerce kitaptan mı öğreneceğim?"

"Üzüntüler daima kılık değiştirerek insanın karşısına çıkıyor."

"Güneş kaybolurken ne güzel bir hayale dalıyor insan !"

Bir kalpte kendiliğinden yeşeren saf sevinçleri yok etmek için güç kullananlar kahrolsun! Kaba ve aksi insanların nefretten doğan sıkıntılarının çok gördüğü bir anlık sevinci hiçbir armağan, hiçbir iyilik affetiremez.

Senin dostlarına karşı olan görevin, onların keyfini kaçırmamak, onların mutluluklarına ortak olup onları daha da mutlu etmektir. Ama onların ruhu, habis işkencelere maruz kalırken, derin acılar içinde inlerken yüreklerine bir damla su serpebiliyor musun ?

Bizi boş hayallerle avutarak mutlu etmeyi bilen Tanrım bizlere nasıl davranıyorsa, biz de çocuklara aynı şekilde davranmalıyız

Bir bakışta böylesine tutulmakla insan ne kadar da büyük bir çocukluk yapıyor!

Birileriyle konuşurken ne zaman söz dönüp dolaşıp ona gelse nasıl da aptalca hâllere bürünüyorum.

Hayır, kanmıyorum. Onun kara gözlerinde, bana ve kaderime bağlı olduğum gerçeğini görüyorum. Evet, hissediyorum bunu. Peki, bana bu sözcüklero söyleten kalbime güvenmeli miyim ? Söyleyecek kadar cesaretli miyim ? Bu ilahi sözleri söyleyebilecek kadar cüretkâr mıyım ?

O gözleriyle sürekli başkalarına bakıyordu, ama o gözler hareketsiz duran beni görmüyordu. Ben yalnızca onlara odaklanmışken, o gözler bana dönmüyordu hiç!