Kimse denemeden gücünün sınırlarını bilemez.

Birbirimizi mutsuz kılmamız yetmiyormuş gibi, bir de herkesin kendisine ara sıra sağlayabildiği sevinci elinden mi alalım?

Hoş hayallerle başımız döndüren, bizi dünyanın en mutlu insanı kılan tanrı bize nasıl davranıyorsa, biz de çocuklara öyle davranmalıyız.

Beni seviyor! O beni sevmeye başladığından beri kendi gözümde değerim arttı.

Gerçi dünyadaki bütün işler değersiz, başkaları istiyor diye kendi tutkusunu, kendi gereksinimini dikkate almadan, para, onur ve başka şeyler uğruna kendini yiyip bitiren insan her zaman budalanın biridir.

Bir ad koymak şart mı? Olay kendi kendini anlatıyor zaten.

Duygularla davranış biçimleri kemerli burunla yassı burun arasında var olanlar kadar çeşitli.

Dostum! Söylemek kolay, gerçekleştirmek zor.

Ah, kesin olan şu ki, mutluluğumuzdan yalnızca kalbimiz sorumlu.

Genelleme yapan her cümlenin istisna derdi olduğu bilinen bir şey değil mi?