Buluşsaydık ne olurdu dedim. Oturur çay içerdik,küçük bardaksa 1, büyükse 3 şeker atardım sende çayını alırdın içiceksen içerdin içmeyeceksen önünde dururdu, hatta sıkıldığında çay kaşığıyla bile oynayabilirdin dedi. Bir ara sarılırdım desin istedim Sonra boşver dedim kendime Herkes sevdiği adamla karşılıklı çay içemiyor bu ülkede boşver.

-Bitse ne olur, bitmese ne?-

Ne olmuştu da, "Seninle dünyanın her yerine gelirim," diyen Müzeyyen, durduğu yerden çekip gitmelere başlamıştı?

Bir şey içime oturmuş kalmıştı. Yok olmak. Toz olmak istiyordum. Varlığım orada olmamalıydı. Gelip beni alsalardı. Uzaydan ya da bir yerlerden gelselerdi. Sessiz sedasız kaybolsaydım. Yerime Kız Kulesi?ni bıraksalardı. Ne alakaysa?

Bu dünyada yerim,yokmuş yokmuş. Keşke bir yalan olsaydım,olsaydım.

'Allah ruh güzelliği versin,' dedi bir tarafım.'Gözler ruhun aynasıdır.' dedi bir şarkı.

Zaten bu hayatta , her zaman bir şeyler eksikti. Ya da bana öyle gelirdi.

Ben sözlerden değil, bakışlardan tırsardım.

"Ayna," dedim, "seni bölük bölük bölerim." "Denememeni tavsiye ederim," dedi, "bölünerek çoğalırım ve çoğaldıkça fazla suret veririm, hoşuna gitmez."

Ses tonlamalarına takılırdım. Sesler her şeyi söylerdi.